ويگوتسكي و فريره در آموزش مبتني بر گفت و گو

Vygotsky and Frieri in dialogue-based education

هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي وجوه تشابه ميان ويگوتسكي و فريره در آموزش مبتني بر گفت و گو است. براي اين منظور، مباني نظري، مفاهيم مرتبط و نوع آموزش مورد نظر آنها به شيوه تحليل تفسيري مورد بررسي قرار گرفت و سپس تفاوت‌ها و شباهت‌هاي آنها به ويژه در الگوهاي آموزشي ارايه شده معرفي شد. بازشناسي وجوه زيربنايي و تبيين برخي مفاهيم مرتبط حاكي از آن است كه هردو ديدگاه با تاكيد بر ماهيت فعال انسان در ساخت واقعيت اجتماعي خود، كنش او را در بستر ديالكتيك اجتماعي بررسي نموده و به تبع آن با برگزيدن روش ديالكتيك در آموزش، مبناي مشتركي را براي كوشش عملي(آموزش) خود در جهت تحول انسان به كار مي‌گيرند. ويگوتسكي اين تحول را در فرايندهاي درون ذهني دنبال نموده و با تكيه بر نقش ميانجي زبان در بستر تعاملات اجتماعي فرهنگي، گفت و گو را به عنوان بخشي از فرايند دروني سازي كنش اجتماعي در جهت شكل گيري تفكر و تحول شناختي نوع انسان تبيين مي‌نمايد و فريره آن را با تكيه بركنش معطوف به آگاهي، در الگويي از آموزش انتقادي مبتني بر گفت و گو ارايه مي‌كند.

In this article, with the aim of identify the common aspects of Vygotsky and Frieri in dialogue-based education; the theatrical basis, related concepts, and the type of education is studied in an analytical and interpretive way and their differences and similarities, especially in their educational model is presented and defined. As the result of recognition of basic aspects and explanation of some of the related concepts, it is figured out that, while both views are insisting on the active nature of human in building the social reality, they surveyed human action in social dialectic context and Consequently with choosing the dialectic method in education, they use a common basis for their practical efforts (education) in human development. Vygotsky has followed this development in the metal process while insisting on the mediator role of language in socio-cultural interactions and defined dialogue as a part of the process of internalizing social action in order to shape thought and development of human kind. And Frieri present this development basing on the actions that result to awareness and in a model of dialogue-based critical pedagogy.