برابري جنسيتي در نظريه شهروندي متمايز آيريس ماريون يانگ

Gender Equality in Iris Marion Young’s Theory of Differentiated Citizenship

مساله زنان، از مسايل اساسي جامعه معاصر است كه راه‌حل‌هاي متفاوتي را تجربه نموده است. درحالي‌كه فمينيست‌هاي موج اول بر حقوق برابر با مردان تاكيد مي‌كردند و فمينيست‌هاي موج دوم بر تمايز و تفاوت زنان از مردان اصرار داشتند؛ فمينيست‌هاي نسل سوم تلاش نمودند هر دو سوي معمّاي دو وجهي برابري- تفاوت را حفظ نمايند. يكي از نظريه‌پردازان موج سوم فمينيستي آيريس مايون يانگ است كه نظريه شهروندي متمايز را ارايه نمود. يانگ با بهره‌گيري از نظريه دمكراسي مشورتي ‌هابرماس و نظريه فوكو درباره گروه‌هاي حاشيه‌اي و سركوب شده، تلاش نمود گونه‌اي دمكراسي ارتباطي- مشاركتي را طرح كند كه در آن زنان و ساير گروه‌هاي ستمديده و محروم ضمن حفظ تفاوت‌هاي خود در عرصه عمومي، امكان مشاركت كامل و برابر با سايرين را بيابند. بر همين اساس، مقاله حاضر نظريه شهروندي متمايز يانگ را مورد بررسي و نقد قرار مي‌دهد تا نشان دهد كه اين نظريه تا چه اندازه در ارايه يك راه‌حل بديل براي مساله زنان و گروه‌هاي اجتماعي محروم و حاشيه‌اي موفق بوده است.

Women’s issues are among basic issues of contemporary society which have been offered different solutions. While the first- wave feminists would insist on the gender equality, the second wave would emphasize that women differ from men. The third wave tried to hold on to both sides of the conundrum: equality and difference. Iris Marion Young is one of the theorists of the third wave of feminism who presented the theory of Differentiated Citizenship. Through Consultative Democracy theory of Habermas and Foucault’s theory of Marginalized and Oppressed Groups she tried to plan a type of communicative-participatory democracy in order for women and other oppressed and deprived groups to fully and equally participate with others while maintaining their differences in public areas. On this very basis, the present research analyses Young’s Theory of Differentiated Citizenship to show the extent of success of the theory in offering an alternative solution to the issues of women and deprived social groups.