ارزيابي دروني برنامه آموزشي دوره دكتري عمومي داروسازي، دانشكده داروسازي و علوم دارويي اصفهان، سال 1388-1387

Internal Assessment of Pharmacy Curriculum in Pharmacy and Pharmaceutical Sciences School in Isfahan University of Medical Sciences within 2008-2009

مقدمه: ارزيابي دروني بخشي از فرايند اعتبارسنجي است كه به ارتقاي كيفيت آموزش با محوريت مشاركت اعضاي خود مجموعه مي‌پردازد. هدف از تحقيق حاضر بررسي وضعيت برنامه آموزشي دوره دكتري داروسازي در دانشكده داروسازي و علوم دارويي اصفهان در سال 88-87 از طريق ارزيابي دروني مي‌باشد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي و مقطعي ابتدا كميته ارزيابي دروني دانشكده تشكيل و حوزه‌ها، نشانگرها، ملاك‌ها و حدود مطلوبيت آنها تعيين گرديد. جمع‌آوري اطلاعات از طريق چك‌ليست‌ها و پرسشنامه‌هاي خود ساخته يا قبلي كه پايايي و روايي آنها مورد تاييد بود و توسط جامعه هدف شامل دانشجويان، اساتيد، مديران و كارشناسان حوزه‌هاي ذيربط تكميل شده بود و همچنين بررسي عيني مستندات انجام پذيرفت. داده‌ها توسط آزمون‌هاي آماري توصيفي تحليل شد. نتايج: در مجموع از هفت حوزه رسالت و اهداف آموزشي، مديريت و سازمان‌دهي، برنامه آموزشي، منابع آموزشي، هيات‌علمي، دانشجويان و سنجش و ارزشيابي، نمره دانشكده در تمام حوزه‌ها مطلوب (بيش از 75 درصد امتياز كل) ارزيابي شد. شاخص‌هاي اصلي ضعف در برخي حوزه‌ها شامل رضايت‌مندي نسبي اعضاي هيات‌علمي و دانشجويان به ترتيب از شرايط كاري و ارتقاي شغلي و كيفيت تدريس، كمبود داروخانه‌هاي آموزشي، كمبود هيات‌علمي در برخي گروه‌هاي آموزشي و نبود log book براي دروس كارآموزي بود. نتيجه‌گيري: مطلوبيت اكثر شاخص‌ها با توجه به قدمت بيش از نيم قرن دانشكده داروسازي اصفهان و تثبيت ساختار علمي و اكادميك آن دور از ذهن نيست ليكن با توجه به اينكه تاثيرگذاري شاخص‌ها در حوزه‌هاي مختلف يكسان نيست، نبايد ضعف يا مطوبيت نسبي در برخي حوزه‌ها مغفول بماند.

Introduction: Internal assessment is a part of accreditation process to improve the educational quality through academic members’ cooperation. This study aimed to determine the status of pharmacy curriculum through in Isfahan School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences (within 2008-2009) applying the internal assessment process. Methods: This is a descriptive cross-sectional study. Firstly, school internal assessment committee was formed and then areas, indicators, standards and appropriateness ranges were determined. Data collection was done by the checklists and questionnaires (some of which were researcher-designed and some were used before and their validity and reliability had been confirmed). Target population including students, academic members, and managers filled the checklists and questionnaires and other experts involved in related fields. In addition, documentation analysis was done. The data were analyzed by descriptive statistical tests through SPSS software. Results: The school score was assessed appropriate (over 75% of total score) in all seven areas including mission and educational goals, management and organization, curriculum, educational recourses, academic members, students, evaluation and measurement. Main indicators of weakness in some areas included relative satisfaction of academic members and students with working condition, job promotion and teaching quality, lack of enough educational pharmacies and academic members in some educational departments as well as shortage of a logbook for clerkship course, respectively. Conclusion: Appropriateness for most of indicators may be due to the long history of Isfahan School of Pharmacy and its scientific and academic structure. Since the indicators do not have the same efficacy in different areas, possible weaknesses or relative inappropriateness should not be ignored in some areas.