بررسي آسيب‌شناسي صحت تشخيص پوسيدگي‌هاي بين دنداني با دو سيستم راديوگرافي ديجيتال در دو حالت وضوح (Resolution) بالا و استاندارد

Evaluation of accuracy of two digital radiography systems in two high-resolution and standard modes in the diagnosis of interproximal caries

چكيده مقدمه: مزاياي فراوان تصويربرداري ديجيتال منجر به استفاده بيشتر دندان‌پزشكان از آن گرديده است. كنتراست، دانسيته و برخي عوامل موثر در كيفيت تشخيص در سيستم ديجيتال قابل تغيير مي‌باشند. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه پوسيدگي‌هاي بين دنداني در دو سيستم راديوگرافي ديجيتال شيك (Schick) و سوردكس (Sordex) در دو حالت وضوح (Resolution) بالا و استاندارد از طريق بررسي آسيب‌شناسي بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش تجربي- آزمايشگاهي، 24 پره مولر كشيده شده انساني داراي پوسيدگي پروگزيمال به صورت 4‌تايي مانت شدند. هر گروه دنداني با دو سيستم شيك و سوردكس تصويربرداري گرديد. در هر دو روش سنسور، در فاصله mm 10 دندان‌ها و mm 100 تيوب ثابت شد. تمامي راديوگرافي‌ها به صورت كور توسط يك راديولوژيست دهان و دندان در دو وضوح بالا و استاندارد كددهي گرديد. براي تاييد صحت پوسيدگي و عمق آن به عنوان استاندارد طلايي، دندان‌ها در جهت مزيوديستال برش داده شد و توسط يك آسيب شناس دهان و دندان با استريوميكروسكوپ كددهي گرديد. سپس داده‌ها با ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون گاما در سطح اطمينان 95/0.آناليز شدند. يافته‌ها: ارتباط معني‌داري بين نتايج حاصل از روش‌هاي مختلف راديوگرافي با پاتولوژي وجود داشت (001/0 > p value). بيشترين ميزان شباهت با نتايج آسيب‌شناسي در تصاوير سيستم راديوگرافي شيك با رزولوشن استاندارد مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: با توجه به محدوديت‌هاي اين پژوهش، صحت سيستم راديوگرافي شيك با وضوح استاندارد براي تشخيص پوسيدگي‌هاي پروگزيمال بيشتر است. كليد واژه‌ها: ديجيتال، دندان، راديوگرافي، پوسيدگي، صحت.

Abstract Introduction: Great advantages of digital radiographic techniques have resulted in ever-increasing use of these techniques by dental practitioners. Contrast, density and other factors influecing the diagnostic quality of digital systems can be manipulated. The aim of this study was to compare diagnostic accuracy of two digital radiographic systems of Schick and Sordex in standard and high-resolution modes in the detection of interproximal caries. Materials and Methods: In this in vitro study twenty-four extracted human premolars with interproximal caries were selected and divided into four groups. Each group was radiographed using the two Schick and Sordex systems. The sensors in the two systems were fixed at 10-mm and 100-mm distances from the teeth and the tubes, respectively. All the radiograms were coded by an oral radiologist at standard and high-resolution modes in a blind manner. The teeth were sectioned in a mesiodistal direction in order to confirm caries diagnostic accuracy and determine its depth as a gold standard and coded by an oral pathologist under a stereomicroscope. Data were analyzed using Spearman’s correlation coefficient and gamma test at 95% confidence interval. Results: There was significant relationship between the results of different digital radiographic techniques and pathologic evaluations (p value < 0.001). The highest correlation with pathologic results were observed in radiograms taken in the standard resolution mode of Schick radiographic system. Conclusion: Under the limitations of the present study, it can be concluded that the diagnostic accuracy of Schick radiographic system in the standard mode is highly appropriate for detection of interproximal caries. Key word: Accuracy, Caries, Digital, Radiography, Tooth