زمان تعامل استاد، فراگير و بيماران در درمانگاه‌هاي آموزشي دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

Teacher,Student and patients Interaction time in the ambulatory setting in Isfahan University of medical sciences

مقدمه: با توجه به اهميت آموزش درمانگاهي و وجود مشكلات و چالش‌هاي متعددي در اين زمينه، مطالعه كنوني با هدف بررسي زمان تعامل استاد، فراگير ان و بيماران در درمانگاه‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت. روش‌ها: در يك مطالعه توصيفي مقطعي مدت زمان تعامل 45 استاد با فراگيران و بيماران در درمانگاه‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال تحصيلي 87-86 بررسي شد. به اين منظور مدت زمان تعامل استاد و فراگير، مدت زمان تعامل استاد با بيمار، تعداد بيماران ويزيت شده در يك ساعت و تعداد بيمار وارد شده به درمانگاه در هر نوبت ويزيت بيمار توسط پژوهشگر از ابتدا تا انتهاي جلسه بررسي ‌شد. اطلاعات جمع‌آوري شده با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي، شامل فراواني و درصد فراواني جهت ارايه داده‌ها استفاده شد. نتايج: در بيش از نيمي از درمانگاه‌هاي مورد بررسي مدت زمان تعامل استاد و بيمار كمتر از 5 دقيقه و در كمتر از نيمي از موارد مدت زمان تعامل استاد و فراگير كمتر از 5 دقيقه بوده است. تعداد بيماران وارد شده به درمانگاه‌ها در هر نوبت ويزيت در 70 درصد موارد يك بيمار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به پايين بودن مدت زمان تعامل استاد با بيماران و همچنين پايين بودن اين زمان در تعامل استاد با فراگيران، لذا بررسي علل و راه‌كارهاي ارايه شده جهت بهبود اين وضعيت پيشنهاد مي‌شود.

Introduction: Despite the essential role of the clinical education (in ambulatory setting), there are much limitation in this type of education. Regarding this problems this study was done to investigate Teacher,Student and patients Interactione time in the ambulatory setting in the Isfahan university of medical sciences. Methods: This cross sectional study whit random cluster sampling was conducted on 45 teachers of Isfahan university of medical sciences whiten 2007-2008. Duration of teacher and students interaction, teacher patients Interaction, number of visited patient during an hour was investigated by researcher The gathered data was analyzed statistically using descriptive statistics such as frequency and percents. Results: Teacher –patients interaction was less than 5 minutes in more than 50% of ambulatory settings. Teacher –students interaction was less than 5 minutes in less than 50% of ambulatory settings. The number of visited patients during an hour in 70% was one patient. Conclusion: The finding showed that teacher- students and teacher -patients interaction was low and suggested some solution for this problem.