ميزان استفاده از برنامه‌هاي آموزش مداوم اينترنتي و رابطه آن با وي‍ژگي‌هاي برنامه‌ها در دانشگاه علوم پزشكي مشهد

The Utilization of Web-based Continuing Medical Education Courses in Mashhad University of Medical Sciences and its Relationship with Course Characteristics

مقدمه: يكي از شيوه‌هاي آموزشي كه مي‌تواند محدوديت‌هاي زماني و مكاني آموزش را برطرف نمايد، يادگيري الكترونيكي است. جامعه علوم پزشكي نيز ضمن داشتن محدوديت فراوان براي حضور در زمان و مكان خاص آموزش، نيازمند اطلاع از آخرين يافته‌هاي علمي مي‌باشد. هدف اين پژوهش تعيين ميزان استفاده جامعه دانش‌آموختگان از دوره‌هاي اينترنتي دانشگاه علوم پزشكي مشهد، و رابطه بين ويژگي‌هاي برنامه‌هاي الكترونيكي با ميزان استفاده از آن است. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي، كليه افراد مشمول قانون آموزش مداوم پزشكي در استان خراسان رضوي كه در ده ماهه اول راه اندازي دوره‌هاي آموزش مداوم اينترنتي، در 16 عنوان درسي ثبت نام كرده بودند، به صورت سرشماري مطالعه شدند. داده‌هاي پژوهش شامل عناوين دروس ارايه شده در بازه زماني فوق، تعداد ثبت نام‌كنندگان در هر درس و در هر ماه، تعداد قبول شدگان، طول مدت هر دوره، امتياز هر درس بوده كه همگي از مستندات مركز آمار و اطلاعات بخش آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشكي جمع‌آوري شد. تحليل داده‌ها با آمار توصيفي و براي بررسي ارتباط بين متغيرها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون، انجام شد. نتايج: تعداد كل شركت‌كنندگان 824 نفر بود(پنج درصد كل جامعه تحت شمول برنامه‌هاي اينترنتي) كه از اين تعداد 286 نفر (7/34 درصد) در دروس مختلف موفق به كسب نمره قبولي شدند. بين تعداد شركت‌كنندگان در هر برنامه‌ با امتياز آن برنامه ارتباط معناداري وجود داشت (63/0, R=02/0p=)؛ اما بين ميزان امتياز برنامه و درصد قبولي در آن ارتباطي مشاهده نشد. ميزان قبولي در دوره‌هاي كوتاه مدت بيشتر از دوره‌هاي بلند مدت بود (70/0-R= , 03/0p < ). نتيجه‌گيري: آموزش مداوم اينترنتي سودمند است اما پيش شرط اين موفقيت طراحي مناسب، اجراي دوره‌هاي كوتاه مدت و نظارت بر توليد محتوا است. بايد دوره‌ها قابل دسترس فراگيران باشند و در عين حال امتيازات آموزشي مناسبي داشته باشند تا انگيزه كافي براي جامعه آموزش مداوم جهت شركت در دوره‌ها ايجاد شود.

Introduction: One of the educational methods which can overcome time and distance limitations is electronic learning. Healthcare professionals, facing with such limitations, also need continuing education to keep their information up to date. This study was conducted to evaluate the utilization of electronic courses by the medical professionals in Mashhad University of Medical Sciences and its relation with the courses’ characteristics. Methods: In this descriptive study, all medical professionals under coverage of Khorasan Razavi province continuing medical education (CME) program, were included. Records of participants in all (16) electronic CME courses during the first ten months of its establishment were extracted from CME information system. Data included the topics of presented courses in this time interval, the number of subscribers in each topic and each month, the number of individuals passed the course, the duration of each course, and the number of credit points for each course. Data was analyzed using descriptive statistics and Pearson correlation test. Results: The total number of participants was 824 (five percent of the total number of eligible professionals in the province). A total of 286 subjects (34.7%) achieved the acceptance grade in different courses. There was a significant relationship between the number of participants in a program and the course’s credit points (P=0.02, r=0.63) but no relationship was observed between the course’s points and the rate of participants’ achievement (P=0.48, r=0.067). In addition, the achievement rate in short term courses(less than 6 hours) was significantly more than long term courses (P < 0.03, r=-0.70). Conclusion: Online CMEs are helpful but the prerequisite is an appropriate design, presentation of short term courses, and observation on content production. These courses should be accessible for learners and endow appropriate credit points to the learners to motivate learners to utilize these programs.