بررسي رابطه بين خوش‌بيني اسلامي، خوش‌بيني آموخته‌شده سليگمن و امنيت رواني

An Inquiry into the Relationship between Islamic Optimism, Seligmanʹʹs Learned Optimism and Mental Security

هدف از اين پژوهش، شناسايي رابطه بين خوش‌بيني اسلامي، خوش‌بيني آموخته‌‌شده سليگمن و امنيت رواني است. در اين پژوهش، از روش همبستگي استفاده شده است. 300 نفر از طلبه‌ها و دانش‌پژوهان موسسه آموزش عالي علوم انساني جامعهالمصطفي? به صورت تصادفي انتخاب شدند كه به سه پرسش‌نامه خوش‌بيني اسلامي نوري، خوش‌بيني ـ بدبيني سليگمن و ايمني ـ ناايمني مازلو پاسخ دادند. نتايج به ‌دست آمده نشان مي‌دهد كه بين اين سه متغير رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. سطح دو‌ نوع خوش‌بيني و امنيت رواني بر اساس متغيرهاي جمعيت‌شناختي تفاوت معنادار پيدا مي‌كند؛ مردان نسبت به زنان، دانش‌پژوهان نسبت به طلبه‌ها، افراد متاهل نسبت به افراد مجرد، از خوش‌بيني و امنيت رواني بالاتري برخوردارند. در بين چهار گروه سنّي (20ـ40)، گروه سنّي (20ـ25) از خوش‌بيني و امنيت رواني پايين‌تري برخوردارند.

The present paper tries to identify the relationship between Islamic optimism, Seligmanʹs learned optimism and mental security. The research uses correlation method. 300 seminary and non-seminary students were selected from Human Sciences Institute of Higher Education in Al-Mustafa International University through random sampling. They answered Nooriʹs Islamic optimism questionnaire, Seligmanʹs optimism-pessimism questionnaire, and Maslowʹ security- insecurity questionnaire. The results show that there is a significant positive relationship between these three variables. According to demographical variables, the level of both optimism and mental security has significant difference. There is a higher rate of optimism and mental security among men than among women, non-seminary students than among seminary students and among married students than among single students. The first group in the four age groups, i.e., 20-25, 26-30, 31-35, 36-40, has lower degree of optimism and mental security than the rest.