بي‌نزاكتي در محيط كار و قصد ترك شغل با توجه به نقش ميانجي‌گري عدالت سازماني

Workplace Incivility and Turnover Intention: The Mediating Role of Organizational Justice

اين پژوهش با هدف تعيين رابطه بي‌نزاكتي در محيط كار و قصد ترك شغل با ميانجي‌گري عدالت سازماني انجام شد. روش تحقيق از نوع همبستگي و جامعه آماري، كاركنان يك كارخانه صنعتي در اصفهان شامل 2759 نفر در سال 1390 بودند كه از ميان آنان 206 نفر به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده شده شامل مقياس بي‌نزاكتي در محيط كار (كورتينا و ديگران، 2001)، پرسشنامه عدالت سازماني (نيهوف و مورمن، 1993) و پرسشنامه قصد ترك شغل (كلوي، گاتليب و بارهام، 1999) بود. اثر غيرمستقيم با استفاده از روش بوت استراپ در برنامه ماكرو SPSS پريچر و هايز (2004) مورد آزمون قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه تجربه بي‌نزاكتي با قصد ترك شغل و عدالت سازماني و هر سه زيرمقياس آن شامل عدالت توزيعي، رويّه‌اي و تعاملي رابطه دارد (01/0P < ). به علاوه عدالت سازماني ميانجي‌گر رابطه بين بي‌نزاكتي در محيط كار و قصد ترك شغل است.

This study was conducted to investigate the relationship of workplace incivility and turnover intention while considering the mediating role of organizational justice. The method of research was correlation and statistical population consisted of 2759 employees of a large industrial Company in Isfahan, from which 206 employees were selected by applying simple random sampling in 2011 (1390 S.C.). The instruments used in the present study consisted of Workplace Incivility Scale (WIS) (Cortina, et al, 2001), Organizational Justice Questionnaire (Niehoff & Moorman, 1993), and Turnover Intention Questionnaire (Kelloway, Gottlieb & Barham, 1999). The indirect effects were tested using the Bootstrap procedure in Preacher and Hayes (2004) SPSS Macro program. Results demonstrated that experiencing workplace incivility affects the organizational justice and its three dimensions (distributive, procedural and interactional) as well as turnover intention (P < 0.01). Also, organizational justice mediated the relation between workplace incivility and turnover intention.