ديدگاه‏هاي هويت ـ ‏شخصيت و رفتاري‏ نگر در رشد اخلاقي

Identity- Personality and Behaviorist Views in Moral Development

ديدگاه‏هاي هويت ـ ‏شخصيت و ديدگاه‏هاي رفتاري در رشد اخلاقي در چارچوب دو سنت متعارض روان‌شناختي قرار دارند: سنت روان تحليل‌گري و سنت رفتارگرا. در حالي كه رفتارگرايان به شدت عينيت‏گرا و متمركز بر رفتار مشهود هستند، روان‌شناسان تحليلي، ذهن ناهشيار و هيجانات را موضوع بررسي‏هاي روان‌شناختي خود قرار داده‏اند. اين تفاوت اساسي در موضوع و بالتبع روش‏شناسي، به حوزه تحول اخلاقي نيز كشيده شده است. در اين مقاله، تلاش بر اين است تا به ماهيت و فرايند تحول اخلاقي از منظر اين دو سنت توجه شده و نظريه‌‌هايي كه در چارچوب اين دو سنت قرار مي‏گيرند، مرور شود. البته در نظريه‌هاي جديد هر دو سنت، نوعي همگرايي مشاهده مي‏شود؛ روان‌شناسان تحليلي، به طور روز‏افزوني به تاثير عوامل محيطي و فرهنگي توجه نشان مي‏دهند و رفتارگرايان، به تدريج، نقش عوامل سرشتي را به رسميت مي‏شناسند. مقايسه اين دو سنت مي‏تواند رهيافت‏هاي جديدي را در چارچوب هريك ارايه كند.

Identity- personality and behavioral ideas of moral development are found in the framework of two different psychological traditions, i.e. behaviorism and psychoanalysis. Behaviorists are intensively objectivistic and focus on visible behavior, whereas psychoanalysts focus on studying unconscious mind and emotions. This basic difference in the subject matter, which has effected methodology, extends to moral development. The present paper examines the nature and process of moral development in the light of these two traditions and reviews the ideas which are found in the framework of these traditions. There is, in fact, a kind of convergence between the new ideas of these traditions; psychoanalysts increasingly show interest in the effect of environmental and cultural factors whereas behaviorists recognize constitutional factors; cognitive, emotional, and personality. A comparison between these two traditions can elucidate the new approaches in the framework of each of the two.