كارآيي انتقال ويروس برگ قاشقي سيب زميني (PLRV) در تعدادي از ژنوتيپ هاي مهم اسكاتلندي شته سبز هلو (Myzus persicae)

The Potato leafroll virus transmission Efficiency of Some Major Genotypes of Scottish Myzus persicae

ظهور شته هاي مقاوم به حشره كش ها خطري بالقوه در گسترش ويروس هايي است كه توسط آن ها منتقل مي گردند. در اين پژوهش كارايي انتقال PLRV در پنج ژنوتيپ اسكاتلنديMyzus persica كه برخي از آن ها مقاومت بالايي در برابر حشره كش ها دارند، ارزيابي گرديد. آزمايش هاي انتقال ويروس با استفاده از برگ هاي بريده گياه Physalis floridana آلوده بهPLRV و گياهچه هاي3 -2 برگي عاري از ويروس گياه ياد شده به ترتيب براي كسب و تلقيح ويروس انجام شد. دوره هاي كسب و تلقيح هر يك سه روز و در شرايط نوري 16 ساعت و دماي ?C 18 انجام شد. هر گياهچه با يك شته حامل ويروس و 24 گياهچه توسط هر ژنوتيپ تلقيح گرديد. سه هفته بعد تعداد گياهان آلوده به PLRV در گياهچه هاي تلقيح شده بر مبناي علايم يا نتايج آزمون الايزا مشخص گرديد. اين آزمايش ها پنج بار تكرار شد. علت اختلاف در انتقالPLRV توسط ژنوتيپ هاي مختلف نيز با مقايسه كارايي انتقال PLRV با ويروس نزديك به آن BMYV توسط ژنوتيپ هاي Aو J بررسي گرديد. بين ژنوتيپ ها از نظر كارايي انتقال PLRV اختلاف معني دار مشاهده گرديد. ژنوتيپ هاي A، B و C داراي بيش ترين كارايي انتقال بودند. دو ژنوتيپ A و Bكه از مقاوم ترين ژنوتيپ ها به حشره كش ها نيز هستند به عنوان خطري بالقوه درگسترش PLRV معرفي مي شوند. هم چنين ژنوتيپ هاي A و Jويروس BMYV را با كارايي يكسان منتقل كردند. درصورتي كه ژنوتيپ A ويروس PLRV را با كارايي بالاتري انتقال داد.

In this study the PLRV transmission efficiency of five major genotypes of Scottish M. persicae) were analysed. The genotypes denoted as types A, B, C, J, and I. In virus transmission experiments detached leaves of PLRV-infected Physalis floridana and virus-free seedlings (2-3 leaf) of the same plant were used as virus source and test plant, respectively. Both acquisition and inoculation access periods were 3 days at 18°C with a 16 h photoperiod. One viruliferous aphid per seedling was used for inoculation and 24 seedlings for each genotype were inoculated. Three weeks after inoculation and based on symptoms or ELISA tests, the numbers of infected plants in each set of inoculated seedlings were determined. The transmission experiment was repeated five times. To reveal the factors underlying the differences in PLRV-transmitting abilities of the genotypes, transmission efficiency of PLRV and closely related virus, Beet mild yellowing virus (BMYV), by genotypes A and J were compared. Significant differences in PLRV transmission efficiency of the genotypes were observed. Genotypes A, B and C transmitted PLRV to more test plants. The comparison of the PLRV and the BMYV transmission efficiency showed that genotypes A and J transmitted BMYV almost with the same efficiency whereas genotype A transmitted PLRV more efficiently than did genotype J. These results suggest that such differences are likely to be caused by small variations within the aphid’s receptors that recognise PLRV particles and assist their circulation and stability within the aphid’s body. It has been shown that the genotypes A and B also carry all three known insecticide-resistance mechanisms and therefore can potentially increase the spread of PLRV.