اخلاق بودايي: مباني و ساحت‌ها

Buddhist Ethics: Principles and Realms

آيين بودا، آييني اخلاقي است كه دغدغه‌هاي عملي دارد تا نظري. دغدغه بودا، رهايي انسان از رنج و نيل به مقام نيروانه است. اين مقاله، پس از معرفي اجمالي آيين بودا، درباره مباني، غايت، مراتب و قلمرو اخلاق بودايي بحث كرده و در پايان، برخي آموزه‌هاي آن را نقد و بررسي مي‌كند. مباني اخلاقي آيين بودا، عبارتند از: چهار حقيقت شريف، به اضافه قانون كرمه و اصل تناسخ. همه انسان‌ها نمي‌توانند به غناي كامل اخلاقي برسند؛ يك فرد بودايي بايد خود را از آز، كينه و فريب برهاند و در برخورد با ديگران، مهربان و غمخوار باشد. از ديدگاه بودا، شخص با رهايي از دلمشغولي‌هاي فردي، اجتماعي، خاموش كردن همه تمايلات و خواهش‌هاي نفساني، از رنج و تولّد مكرر در اين جهان نجات مي‌يابد و به آرامش و رستگاري ابدي مي‌رسد.

The Buddhism is an ethical religion which has practical concerns rather than theoretical ones. Buddhaʹs concern was manʹs liberation from suffering, and his attainment to Nirvana (cessation, extinction). Introducing Buddhism in brief, the present paper discusses the principles, purpose, ranks, and scope of Buddhist ethics, and finally studies and criticizes some of its doctrines. The principles of Buddhist ethics are as follow: the ‘four noble truths,’ Karma (work, action) rule, and the principle of incarnation. Not all men can achieve complete moral perfection; a Buddhist must liberate himself from avarice, grudge, and deceit, and conduct with others friendly and sympathetically. According to Buddha, man will be liberated from suffering and reincarnation in this world and achieve eternal peace and salvation by liberating himself from personal and social concerns and by subduing of all sensual desires and drives.