مقايسه شرطيه پاسكال و اصل برايت

A Comparative Study of Pascal’s Wager and the Principle of Acquittance

اگر در صدق اعتقادات ديني دچار شكّ شويم، در عمل بين دين داري و بي ديني، بايد كدام يك را انتخاب كنيم؟ پاسكال، با توجّه به منافع احتمالي بي شماري كه در دين داري وجود دارد، به لزوم دين داري راي مي دهد. در نقطه مقابل، طبق مبناي قايلان به اصل برايت و تعميم متعلّق شكّ آن كه شامل شكّ در اعتقادات هم بشود، دين داري الزامي نيست. به نظر مي رسد با توجّه به تنوع اديان و تعارض احكام و عقايد آنان كه هر يك ديگري را بر باطل مي-داند، به هنگام شكّ در حقانيّت يك دين از بين اديان، نه تنها عقل به برايت حكم مي كند بلكه احتياط در بي طرف ايستادن است. تنها راه درست، تاكيد بر عقل نظري و اثبات عقلي متعلّقات ايمان است.

If we are in doubt of religious beliefs, in practice between religiousness and irreligiousness which one we should choose. Considering the potential benefits of religiousness, which are many, Pascal argues that one must choose religiousness. On the other hand, according to those who believe in the principle of acquittance and the generalization of its subject of doubt, which can also include doubt in religious beliefs, religiousness is unnecessary. Apparently due to the diversity of religions and their differing laws and dogmas to the extent that they reject each other, when one doubts the truth of one religion among other religions not only reason endorses acquittance but it is also necessary not to take a stand. The right way is to stress the theoretical reason and to prove rationally the principles of faith.