ارزيابي كيفي، كمي و اقتصادي تناسب اراضي و بررسي عواقب محيطي كشت آبي گندم و برنج بر اراضي منطقه زرين شهر و مباركه (اصفهان)

Qualititative, quantitative and economical land suitability evaluation for wheat and rice production and assessment of their environmental impacts in Zarrinshahr and Mobarakeh Isfahan Province

ارزيابي تناسب اراضي جهت تعيين سازگاري اراضي براي يك نوع خاص از انواع استفاده به كار بكار برده مي شود. هدف از اين مطالعه، بررسي تناسب كيفي، كمي و اقتصادي منطقه زرين شهر و مباركه واقع در غرب اصفهان و بررسي عواقب محيطي در كاربري مورد مطالعه بوده است. ارزيابي تناسب اقتصادي شامل جمع آوري اطلاعات اقتصادي، مقايسه نهاده ها و ستاده ها و آناليز سود ناخالص مي باشد. پتانسيل توليد گياهان از روش پيشنهادي فايو محاسبه گرديد، كه براي گندم و برنج به ترتيب 11 تن در هكتار به دست آمد. از تلفيق توليد پتانسيل، توليد مشاهده شده و توليد بحراني با / 9/01 و 01 نتايج ارزيابي كيفي، ارزيابي كم?ي اراضي صورت گرفت و كلاس هاي كم?ي اراضي تعيين گرديد. توليد 4 تن / 0 تا 6 / 6 و براي برنج بين 7 / 1 تا 7 / پيش بيني شده براي گندم در واحدهاي مختلف اراضي بين 3 در هكتار متغير بود. هم بستگي بالا بين توليد مشاهده شده و پيش بيني شده نشان از انتخاب صحيح فاكتورها و روش ارزيابي است. نتايج ارزيابي كم?ي نشان داده است كه در بيشتر واحدهاي اراضي، گندم نسبت به برنج از تناسب بالاتري برخوردار است. كشت برنج در منطقه مورد مطالعه به دليل تخريب فيزيكي خاك، كارايي پايين مصرف آب، تاثير آن در بالا بردن سطح سفره آب زيرزميني و افزايش شوري خاك در منطقه، توصيه نمي گردد. واژه هاي كليد : ي ارزيابي تناسب اراضي، توليد پتانسيل، گندم، برنج، اصفهان.

Land suitability evaluation is the fitness of a given tract of land based on its potential for a defined use. The objective of this study were to define the qualitative, quantitative and economical land suitability evaluation of Zarrinshahr and Mobarakeh located at the west of Isfahan province and assessment the environmental impacts of the questioned land utilization types. The economical evaluation included collecting the economical data, comparison of inputs and outputs and analysis of gross income. Potential yield was calculated using the method proposed by F.A.O. The result of potential yield analysis showed that the potential yields were determined 9.01 and 11.01 t/ha for wheat and rice production, respectively. The quantitative land evaluation and their classes were defined according to incorporating observed yield and marginal yield with the qualitative evaluation results. The predicted yield varied from 1.3 to 6.7 and from 0.7 to 4.6 t/ha for wheat and rice, respectively. High correlation between the observed yield and predicted yield indicated the appropriate selection of the factors and evaluation approach. Based on the quantitative evaluation, most of the land unit’s wheat was identified that had more suitability in the study area. The cultivation of rice is not recommended in the study area, because of negative environmental impact including soil physical destruction, non-efficient water consuming, arising of ground water surface and increasing soil salinity. Keywords: Land suitability evaluation; Potential yield; Wheat; Rice; Isfahan.