تحليل ميزان نفوذ اجتماعي مديران گروه‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان و ارتباط آن با ويژگي‌‌‌‌هاي جمعيت شناختي

Social Influence of Heads of Departments at Isfahan University of Medical Sciences and Its Relation with Demographic Characteristics

مقدمه: يكي ازجلوه‌هاي مناسبات انساني، تعامل انسان‌ها با يكديگر است. مهم‌ترين نكته‌اي كه در ارتباطات ومناسبات بين انسان‌ها مطرح است، اتخاذ بهترين راه و روش براي تعامل بهتر، ترغيب بيشتر و نفوذ در ديگران است. يكي از جنبه‌هاي بسيار مهم رفتار اجتماعي متقابل، نفوذ اجتماعي است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه‌ي بين مولفه‌هاي نفوذ اجتماعي مديران گروه از ديد اعضاي هيات علمي و ارتباط آن با متغيرهاي جمعيت شناختي در دانشگاه علوم پزشكي در سال 88-1387 بود. روش بررسي: نفوذ اجتماعي شامل يازده مولفه مي‌باشد.روش مورد استفاده جهت انجام اين پژوهش، روش توصيفي– همبستگي وجامعه‌ي آماري عبارت از كليه‌ي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 88-1387 شامل 645 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب با حجم، 104 نفر از اعضاي هيات علمي به عنوان نمونه، انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه‌ي استاندارد نفوذ اجتماعي از yukl، شامل 44 گويه در مقياس پنج درجه با توجه به ويژگي‌هاي جمعيت شناختي (جنسيت، تاهل، سن، تحصيلات و سابقه‌ي مديريت)تنظيم گرديد و ضريب پايايي آن 83/0به دست آمد. به منظور تجزيه وتحليل اطلاعات از آزمون آماري ضريب همبستگي Cramer استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از آزمون ضريب همبستگي نشان داد كه بين هيچ كدام از مولفه‌هاي نفوذ و خصوصيات دموگرافيك به غير از سابقه‌ي مديريت، رابطه‌ي معني‌داري وجود ندارد. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت هر چه سابقه‌ي مديريت در ميان اعضاي هيات علمي بيشتر باشد، ميزان استفاده از مولفه‌هاي نفوذ توسط مديران بيشتر است. واژه‌‌هاي كليدي: تحليل؛ رفتار اجتماعي؛ دانشگاه‌ها.

Introduction: Successful interaction between people requires motivation and social influence. Therefore, the purpose of the present research was to study the relationship between the 11 indices of social influence of heads of departments from the viewpoint of faculty members at Isfahan University of Medical Sciences and its relation with demographic characteristics in academic year of 2008-2009. Methods: This was a descriptive-correlational study. Stratified sampling was used to select 104 individuals from all faculty members (645 people) of Isfahan University of Medical Sciences in the educational year of 2008-2009. To collect data, Yuklʹs influence behavior questionnaire (2003) with 44 five-point items considering demographic characteristics (sex, age, marital status, education, and management experience) was used. The reliability of the questionnaire was calculated to be 0.83. Cramer correlation coefficient was used to analyze the data. Results: Findings of correlation coefficient did not show a significant relation between social influence indicators and demographic characteristics except for management experience. Conclusion: It can be concluded that an increase in the management experience among faculty members would lead to an increased use of influence indicators by the managers. Keywords: Analysis; Social Behavior; Universities.