تحليل تطبيقي و بينارشته‌اي شعر و نقاشي در آثار سهراب

A Comparative and Interdisciplinary Analysis of Poetry and Painting in the Works of Sohrab Sepehri

ادبيات تطبيقي از دهه هفتاد ميلادي بر اساس نظريات رنه ولك و هنري رماك پا به عرصه جديد مطالعات بينا‌رشته‌اي نهاد. مطالعه ارتباط بين ادبيات و هنر، مانند ادبيات و نقاشي، يكي از عرصه‌هايي است كه توجه پژوهشگران ادبيات تطبيقي را در چند دهه اخير به خود جلب كرده است. در اين نوشتار كوشيده‌ايم با بررسي شعر و نقاشي سهراب سپهري، ارتباط بين ادبيات و هنر را روشن كنيم. آنچه در اين پژوهش بينارشته‌اي تحليل مي‌شود، مفاهيم ايستايي و پويايي است كه در بيان نوشتاري شعر و بيان تصويري نقاشي به روش‌هاي متفاوتي رخ مي‌نمايد. هرچند اهميت اين پ‍‍ژوهش در بينارشته‌اي‌بودن آن است، منظر جديدي براي درك بهتر اشعار و نقاشي‌هاي سهراب سپهري مي‌گشايد. نويسندگان تلاش كرده‌اند تا با تبيين چارچوب نظري و روش تحقيق، راه را براي مطالعات بينارشته‌اي در اين حوزه از قلمرو ادبيات تطبيقي بگشايند.

Based on the theories of René Wellek and Henry Remak, interdisciplinary studies, as a sub-category of Comparative Literature, started to grow since 1980’s. The study of the relationship between literature and such arts as literature and painting has, since then, attracted the interest of many researchers. This paper is as attempt the relationship between poetry and painting through the poetry and paintings of Sohrob Sepehri. What have been discussed in this interdisciplinary research are the concepts of stasis and dynamism, which appear differently in the written language of poetry and the visual medium of painting. Though the main emphasis of this research is on interdisciplinarity, it still offers new perspective to a better understanding of Sepehriʹs poetry and paintings. The writers have tried to open the way for further interdisciplinary research in the field of Comparative Literature by elucidating a clear theoretical framework and research methodology.