ضمير انتزاعي PRO در فارسي: سازه اي ممكن

On the existence of PRO in Persian

ضمير انتزاعي PRO فاعل بندهاي بي‌زمان است كه نمود آوايي ندارد ولي از نظر نحوي فعّال است. وجود PRO در فارسي محلّ تامّل است. علّت اين موضوع احتمالاً يافتن بند بي‌زمان و مهم‌تر، يافتن جايگاه بدون حاكميت در فارسي بوده است . به هر حال بند بي‌زمان در فارسي وجود داشته ولي دستور سنّتي و برخي ديدگاههاي جديد آن را مقوله اي از جنس اسم محسوب كرده است. رهيافتهاي جديد به دستور نيز، قادر به توجيه جايگاه بدون حاكميت كه براي وجود PRO لازم است نيستند. اين مقاله به معرّفي PRO در فارسي مي‌پردازد و مقولاتي كه در ديدگاههاي ديگر اسم محسوب شده‌اند، بند بي‌زمان معرّفي مي‌كند و شواهد زبان‌شناختي (معنايي، نحوي، ساختواژي) لازم مبني بربندبي‌زمان بودن آنها را ارايه مي‌دهد و به تبع آن امكان وجود جايگاه به دور از حاكميّت و PRO در فارسي بررسي مي‌شود. بندهاي مصدري فارسي CP هستند نه IP و به تبع اين ويژگي، امكان ظهور PRO در جايگاه به دور از حاكميّت، امكان پذير مي‌شود.

The non-overt subject of the infinitive clause is represented by the element PRO, an NP which appears to be syntactically active without overt manifestation. Although PRO is a part of architecture of GB, no coherent account of this element can be found in Persian. The stipulation of PRO by Iranian grammarians both traditional and modern has been in vain due to two dilemmas: first the nature of non-finite clause in Persian, and second, finding ungoverned position for PRO. After all, syntactic, semantic and morphological behavior of Masdsar in Persian supports its constituency nature in favor of being a non-finite clause. Subsequent to introducing the non-finite clause in Persian, there will be a room to account for the existence of PRO. Of considerable importance is the justification that non-finite clauses are CPs not IPs, which makes it possible to find an ungoverned position for the distribution of PRO.