رابطه بين هوش‌هيجاني با عملكرد شغلي كاركنان كارخانجات صنعتي شهر اصفهان

The Relationship between Emotional Intelligence and Job Performances in a Set of Industrial Factories in Isfahan

هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين مولفه‌هاي هوش‌هيجاني (شامل حل مساله، شادماني، استقلال، تحمل فشار رواني، خودشكوفايي، خودآگاهي هيجاني، واقع‌گرايي، روابط بين فردي، خوش‌بيني، عزت‌نفس، كنترل تكانش، انعطاف‌پذيري، مسيوليت‌پذيري اجتماعي، همدلي و خودابرازي) با خود ارزيابي عملكرد در حيطه‌هاي عمومي، فني و بين فردي بود. به همين منظور از 150كارخانه مستقر در شهرك صنعتي مورچه‌خورت كه داراي حدود 11000 هزار پرسنل بوده‌اند، 35كارخانه و از اين 35 كارخانه، 300 نفر از كاركنان آنها با استفاده از نمونه‌گيري چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه هوش‌هيجاني، بارـ‌ اون (EI با 90 سوال) و پرسشنامه خودارزيابي عملكرد شغلي موتوويدلو و ون اسكاتر (با 6 سوال) بود. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام‌به گام مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين مولفه‌هاي هوش‌هيجاني با خودارزيابي عملكردشغلي عمومي ضرايب همبستگي معنا‌دار و مثبت بين 303/0 (براي انعطاف‌پذيري) تا 409/0 (براي عزت‌نفس) وجود دارد. بين مولفه‌هاي هوش‌هيجاني با خودارزيابي عملكرد شغلي فني ضرايب همبستگي مثبت و معنا‌دار بين 167/0 (براي انعطاف‌پذيري) تا 327/0 (براي عزت‌نفس) به‌دست آمد. بين مولفه‌هاي هوش‌هيجاني با خودارزيابي عملكرد شغلي بين فردي ضرايب همبستگي مثبت و معنا‌دار بين 182/0 (براي انعطاف‌پذيري) تا 383/0 (براي خوش‌بيني) به‌دست آمد. نتايج تحليل رگرسيون گام‌به‌گام نشان داد كه متغيرهاي عزت‌نفس، همدلي، استقلال و كنترل تكانش براي خودارزيابي عملكرد شغلي عمومي، متغيرهاي عزت‌نفس، روابط بين فردي و واقع‌گرايي براي خودارزيابي عملكرد شغلي فني و متغيرهاي خوش‌بيني، همدلي، استقلال و روابط بين فردي براي خودارزيابي عملكرد شغلي بين فردي داراي توان پيش‌بين معنا‌دار (05/0 p < ) هستند.

The purpose of this research was to investigate the relationship between emotional intelligence components (including problem solving, happiness, independence, stress tolerance, self actualization, emotional self–awareness, reality testing, interpersonal relationship, optimism, self–regard, impulse control, flexibility,social responsibility, empathy and assertiveness) with performance self–evaluation in general, technical and interpersonal domains. To this end, from 150 factories (with 11000 personnel) in Morchekhort industrial town, 35 factories, consisting of 300 individuals were randomly selected using multi–stage sampling method. The research instruments were Bar–one’s emotional intelligence questionnaire (EI with 90 items) and Motowidlo and Van Scatter’s job performance self–evaluation scale (with 6 item). The data were analyzed using Pearson correlation coefficient and stepwise regression analysis. The results indicated that there was a significant positive correlation between emotional intelligence components with general job performance self evaluation (from 0.303for flexibility to 0.409 for self–regard), there was also a positive correlation between emotional intelligence components with technical job Performance (from 0.167 for flexibility to 0.327 for self–regard) and the correlation between emotional intelligence components with interpersonal job performance self–evaluation was found to be positive as well. (from0.183 for flexibility to 0.383 for optimism). In addition, the result of stepwise regression analysis revealed that self–regard, empathy, independence and impulse control for general job performance, self-regard, intepersonal relationship and reality testing for technical job performance and optimism, empathy, independents and interpersonal relationship for the interpersonal job performance have significant predictive effect (p < 0.05).