فردوسي در آيينه نگارگري ايراني

Ferdowsi in the Mirror of Iranian Painting

اين مقاله با هدف بررسي جايگاه و شخصيت فردوسي درنگارگري ايراني تهيه شده است. پرسش اصلي اين مقاله اين است كه فردوسي چه جايگاهي را در هنر ايراني به خود اختصاص داده اس ت؟ چه جنبه يا جنب ههايي از شخصيت اين شاعر پارس يگوي مورد توجه نگارگران قرار گرفته و چگونه به آن وجوه پرداخته شده است؟ بر اين اساس ضمن تدقيق در نگارگري ايراني، نگار ههايي كه شخصيت فردوسي در آنها تصوير شده، انتخاب و تلاش گرديد تا ضمن خوانش ميان دو متن نوشتاري و تصويري ويژگ يهاي شخصيت فردوسي از آن ميان معرفي شود. در سير اين پژوهش مشخص خواهد شد دو ويژگي شاخص فردوسي چون سخنوري و آزادگي وي همواره مورد توجه هنرمندان و مستمسك ايشان براي خلق و آفرينش ادبي و هنري قرار گرفته است.

This article is to discuss the status and importance of Ferdowsi in Persian painting. The core question concerns to the place that Ferdowsi has in Persian Paintings? What aspect or aspects of this Persian poet have attracted the painters and how they have showed these aspects? On the basis of this, and through meditation on Persian paintings, those painting in which Ferdowsi is depicted are selected to characterize Ferdowsi’s personality by reading the inter-connected links between textual and pictorial works. In the course of this essay we will expose that two main attributes of Ferdowsi, namely his elocutionary style and his free spirit, have been of great value to the artists and their main sources for artistic or literary creation.