اثر تغييرات حجم و شدت تمرين هوازي بر استقامت قلبي تنفسي و ضربان قلب استراحتي مردان جوان

The effect of changes in volume and intensity of aerobic training on cardiorespiratory endurance and resting heart rate in young males

مقدمه و هدف: استقامت قلبي-تنفسي و ضربان قلب استراحتي، راهنماي مناسب براي آگاهي از وضعيت آمادگي قلبي و ريوي افراد است. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر يك دوره تمرين هاي استقامتي با حجم و شدت متفاوت بر استقامت قلبي تنفسي و ضربان قلب استراحتي است. مواد و روش‌ها: 45 مرد دانشجوي سالم غيرورزشكار (ميانگين سن 87/1± 25 سال، وزن 95/1 ±71 كيلوگرم و قد 30/2±175 سانتي متر) به صورت تصادفي به سه گروه يك، دو و سه تقسيم شدند. در شش هفته اول گروه يك (15= n) يك جلسه در هفته و به مدت 15 دقيقه و با شدت 70 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه (MRHR)، گروه دو (15= n) دو جلسه در هفته و به مدت 15 دقيقه و با شدت 60 درصد MRHR و در گروه سه (15= n) سه جلسه در هفته و به مدت 15 دقيقه و با شدت 50 درصد MRHR؛ و در دو هفته آخر گروه يك با شدت 75 درصد MRHR، گروه دو با شدت 65 درصد MRHR و گروه سه با شدت 55 درصد MRHR روي نوارگردان به مدت هشت هفته مي دويدند. نتايج: نتايج نشان دادند كه اختلافي معني دار در ميزان تغيير vo2max بين گروه سه و گروه يك وجود دارد. علاوه بر اين، تمرين گروه سه كاهشي معني دار را در ضربان قلب استراحتي نسبت به گروه يك موجب شد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي تحقيق حاضر به نظر مي رسد كه تمرين هوازي با شدت پايين و زمان طولاني تر، اثري بيشتر نسبت به شدت بالا با زمان كمتر بر افزايش vo2max و كاهش ضربان قلب استراحتي مي گذارد.

Background and Objective: Cardiorespiratory endurance and resting heart rate is the proper guide for cardiorespiratory fitness of people. The aim of this research was to survey the effect of training intensity and volume changes on cardiorespiratory endurance and resting heart rate. Materials and Methods: Forty-five non-athletic healthy B. Sc male students (with an average age of 25±1/87 years, weight 71±1/95 kg and height 175±2/30 cm) were randomly divided into three groups including: 1G, 2G and 3G groups. In first six weeks, 1G (n=15) run for 15 min with an intensity of 70% maximum reserve heart rate (MRHR), 1day/week; 2G (n=15) (at 15 min, 60% MRHR, 2 days/week); and 3G (n=15) (at 15 min, 50% MRHR, 3days/week) for 8 weeks. At the last two weeks, 1G run at 75% MRHR, 2G at 65% MRHR, and 3G at 55% MRHR. Results: Findings showed that there was a significant difference in vo2max change in 1G and 3G groups. Also, 3G showed a more significant reduction in resting heart rate than 1G. Conclusion: Based on these findings, it seems that aerobic training with low intensity and long period has more effects on cardiorespiratory fitness and resting heart rate than high intensity and short period training.