اثر وابسته به دوز تجويز تيموكينون بر ميزان استرس اكسيداتيو در بافت كليه موش صحرايي ديابتي

Dose-dependent effect of thymoquinone on markers of oxidative stress in renal tissue of diabetic rats

مقدمه و هدف: با توجه به نقش تشديد استرس اكسيداتيو در بروز بيماري كليوي در حالت ديابت و با در نظر گرفتن خاصيت ضد ديابتي و آنتي اكسيدانتي تيموكينون، هدف از انجام اين مطالعه، ارزيابي اثر تجويز اين ماده بر سطح بافتي برخي شاخص هاي استرس اكسيداتيو در بافت كليه موش هاي صحرايي ديابتي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، موش هاي صحرايي به پنج گروه كنترل، كنترل تحت تيمار با دوز بالاي تيموكينون (20 ميلي گرم بر كيلوگرم)، ديابتي و دو گروه ديابتي تحت درمان با تيموكينون (10 و 20 ميلي گرم بر كيلوگرم) تقسيم شدند. پس از گذشت چهار هفته، سطح بافتي مالون دي آلدييد و نيتريت و ميزان فعاليت سوپراكسيد ديس موتاز بافت كليه، اندازه-گيري شد. يافته ها: موش هاي ديابتي، افزايشي معنادار در سطح بافتي مالون دي آلدييد (01/0p < ) و نيتريت و نيترات (005/0p < ) و كاهشي معني دار در فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز (05/0p < ) را نشان دادند و درمان با تيموكينون در دوز بالا فقط ميزان مالون دي آلدييد و نيتريت را به صورت معنادار كاهش داد (05/0p < ) و فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديس موتاز در موش هاي ديابتي تيمار شده به طور غير معني دار در مقايسه با گروه ديابتي افزايش نشان داد. نتيجه گيري: تجويز تيموكينون به صورت وابسته به دوز مي تواند برخي شاخص هاي استرس اكسيداتيو در بافت كليه را در موش هاي صحرايي ديابتي كاهش دهد.

Background and Objective: Due to important role of enhanced oxidative stress in development of renal disorder in diabetes and with regard to antidiabetic and antioxidant effect of thymoquinone, this study was conducted to evaluate the effect of its administration on renal tissue level of some markers of oxidative stress in diabetic rats. Materials and Methods: In this experimental study, Wistar rats were divided into 5 groups, i.e. control, high dose thymoquinone-treated control (20 mg/kg), diabetic, and thymoquinone-treated diabetic groups (10 and 20 mg/kg). After 4 weeks, tissue level of malondialdehyde and nitrite and activity of superoxide dismutase (SOD) in kidney tissue were measured. Results: Diabetic rats showed a significant increase in tissue level of malondialdehyde (p < 0.01) and nitrite (p < 0.05) and a significant reduction in SOD activity (p < 0.05) and thymoquinone treatment at a high dose significantly reduced only levels of MDA and nitrite (p < 0.05) and SOD activity in treated-diabetic groups was non-significantly higher as compared to diabetics. Conclusion: Chronic treatment with thymoquinone dose-dependently could attenuate some markers of oxidative stress in renal tissue from diabetic rats.