اثر بخشي بر نامه درماني خود بخشودگي بر مبناي مفاهيم قرآني بر كاهش افسردگي زنان مطلقه

Effectiveness of Self-forgiveness Group therapy Based on Quranic Principles on Divorced Women’s Depression Reduction

پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثر بخشي بر نامه ي درماني خود بخشودگي مبتني برمباني قرآني بر كاهش افسردگي در زنان مطلقه، انجام گرفت. ابتدا در مركز بهزيستي شهر زنجان، از 65 زن طلاق گرفته كه بواسطه فراخوان اطلاع يافته بودند، آزمون افسردگي بك (2) اجرا شد. سپس براي 20 نفر از شركت كنندگان كه نمرات افسردگي 10-30 (خفيف تا متوسط) كسب كرده بودند، آزمون خودبخشودگي موگر اجرا شد و سپس آزمودني ها به صورت تصادفي در 2 گروه آزمايشي و كنترل (در هر گروه 10 نفر) جايگزين شدند. طي 2 ماه، 8 جلسه مشاوره ي گروهي خود بخشودگي بر مبناي مفاهيم قرآني بر گروه آزمايشي انجام شد .پس از اتمام جلسات، پرسشنامه افسردگي بك(2) و آزمون خود بخشودگي موگر مجددا براي هر دو گروه اجرا شد. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان دادند كه نمرات خود بخشودگي در گروه آزمايشي افزايش يافته و به تبع آن نمره ي افسردگي نيز در اين گروه در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافته بود.

This study was undertaken to examine the effectiveness of self-forgiveness group therapy program based Quranic principles in reducing divorced women’s depression. In the first phase, 65 divorced women from Zanjan welfare centre were administered Beck’s Depression Inventory(II). Those with scores of 10-30 (from low to mediate) (N=20) were asked to complete Mauger’s Self-forgiveness Scale. They were then randomly assigned to two groups of control (N=10) and experimental (N=10). The experimental group received a treatment of self-forgiveness group therapy for 2 month (8 sessions). Both groups were administered Beck’s Depression Inventory (II) and Mauger’s Self-forgiveness Scale again as the post-tests. Covariance analysis of the data indicated that self-forgiveness scores of the experimental group increased and, hence, their depression scores reduced.