تفسير هايدگر از منطق استعلايي كانت

Heidegger’s Interpretation of Kant’s Transcendental Logic

اين مقاله در صدد است تا به شرح تفسير هايدگر از منطق استعلايي كانت بپردازد. برخلاف غالب تفسيرهاي رايج، از نظر هايدگر منطق استعلايي كانت را به هيچ وجه نمي توان «منطق»، در معناي رايج و متداول لفظ، يعني پژوهش در باب فاهمه و اصول و قواعد صوري تفكر دانست، بلكه اين بخش از كتاب نقد عقل محض كانت، يعني منطق استعلايي، را بيشتر بايد نوعي وجودشناسي و پژوهشي در ساختارهاي وجودي (اگزيستانسيل) و وجودشناختي آدمي، به اعتبار امكان مواجهه با وجود اشيا يا، به تعبير ساده تر، كوششي در جهت گذر از سوبژكتيويسم دكارتي و اثبات امكان استعلا دانست

The article seeks to deliver a short comment of Heidegger’s interpretation of Kant’s “Transcendental Logic”. Unlike most of current interpretations, Heidegger holds that Kant’s transcendental logic is by no means “logic” in ordinary sense, i.e., an inquiry into understanding and the formal rules of thinking; rather it must be conceived as a kind of ontology and an investigation on the existential-ontological structures of human being in respect to the possibility of his confrontation to the being of entities or, more simply, as an effort in order to pass beyond Cartesian subjectivism and demonstration of the possibility of transcendence.