هرمنوتيك به مثابه بنيادي روش‌شناختي براي علوم‌انساني

Hermeneutics as a Methodological Foundation for Human Sciences

بررسي انديشه‌هاي ديلتاي در باب هرمنوتيك هدف اصلي اين مقاله است. منطق گزينش انديشه‌هاي ديلتاي از ميان ساير اصحاب تاويل اين‌است كه وي با ارايه روش‌شناسي خاص علوم انساني به تمييز روشمندكردن آن دسته از علوم با علوم طبيعي, هرمنوتيك را وارد عرصه جديدي‌كرد. بدين ترتيب بحث ديلتاي از پوزيتويسم فاصله مي‌گيرد و حكم انكار جريان فكري نيرومندي است كه پس از داروين, قوانين انساني را همانند قوانين طبيعي مي‌شناخت. در نتيجه در اين مقاله ضمن بررسي مفهوم, خاستگاه و روند تحول در هرمنوتيك, به طرح ديلتاي درباره اين روش پرداخته مي‌شود, آنگاه با نظر به مباحث مورد نظر اصول هرمنوتيك براي استفاده در پژوهش‌هاي علوم انساني مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

This paper reflects on Wilhelm Ditheyʹs theory on hermeneutics. Dilthey has had a significant and continuing influence on twentieth-century philosophy and in an extensive range of scholarly disciplines. In addition to his landmark works on the theories of history and human sciences, Dilthey made important contributions to hermeneutics and the methodology of the social sciences. Therefore, this paper begins with a reflection on the concept, fundamentals of hermeneutics and, in the light of the theory, makes the major principles of hermeneutical methodology in human sciences