بررسي اصلي‌ترين چالش‌هاي ميان دامت و مك داول در باب نظريه معنا و توصيف مناسب رفتار زباني

The Main Challenges between Dummett and McDowell on the Theory of Meaning and Adequate Description of Linguistic Behavior

مك داول معتقد است كه گويندگان با اظهار التفاتي جملات زبان خود، به بيان انديشه مي‌پردازند. به عبارتي، رفتار زباني گويندگان را بايد انجام افعالي گفتاري در نظر گرفت كه داراي محتواي مشخص (انديشه‌ها) و نوع مشخص (همچون بيان انديشه، درخواست، پرسش و غيره) هستند. مك داول با طرفداري از مفهوم اعتدال معتقد است كه نظريه پرداز معنا، بايد شخصي در نظر گرفته شود كه داراي فهمي پيشيني از يك زبان، همچون فرا‌زبان است. اما به نظر دامت ، نظريه معنا نبايد فهم بخشي از زبان را پيش‌فرض بگيرد. در نگاه او، اين نظريه بايد تمام مفاهيم اوليه زبان را تبيين كند و توضيح دهد كه دارا بودن اين مفاهيم به وسيله گويندگان به چه معنا است. مك داول نيز با نقد اين رهيافت تاكيد مي‌كند كه دامت به دام رفتارگرايي محض خواهد افتاد و مجبور خواهد بود معنا را در عباراتي تحويلي و رفتاري تبيين كند، كه چنين كاري، مخالف با اين شهود بنيادين ما است كه معنا عقلاني و هنجارين است. به اين ترتيب، مك داول، اساسا ًارايه نظريه‌اي غيرمعتدل را ناممكن مي‌داند. در اين نوشته، علاوه بر طرح ديدگاه‌هاي دامت و مك داول در باب كاركرد يك نظريه معنا، استدلال مك داول را عليه نظريه غيرمعتدل معنا، بررسي و ارزيابي خواهيم كرد.

McDowell thinks that speakers, when they are uttering a sentence intentionally, in fact, are expressing a thought which the sentence is used for communication. In McDowell’s view, we must take speaker’s linguistic behavior as a performance of a speech act with a specific content (various thoughts) and specific type (such as expressing a thought, asking a question, and so on). McDowell defends a modest theory of meaning and argues that an interpreter or a theorist should be seen as a person who has and has had a prior grasp of a language. But, Dummett believes that a theory of meaning should not take for granted some piece of a language or presuppose having some primitive concepts of that language by a speaker. A theory of meaning, as Dummett says, must explain all primitive concepts which primitive terms of the language in question express, and describe what it is to have these concepts by a speaker. McDowell by criticizing this view insists that, this approach to meaning falls in the mere behaviorism and then, Dummett is forced to explain meaning in reductive and non-intentional (behavioral) terms. McDowell urges that giving this behavioral account of meaning attacks our intuitive and common sense view that language and meaning are normative and rational. Thus, giving an immodest theory of meaning, in McDowell’s view, is impossible. In this essay, after describing McDowell’s and Dummett’s views on workings of a theory of meaning, I will describe McDowell’s argument against possibility of giving an immodest theory of meaning and eventually, I’m going to evaluate the plausibility of the argument.