تصويرهاي كنايي وكاركرد‌هاي آن در تاريخ وصّاف

Allusive Illustrations and Their Uses in the History of Vassaf

كنايه يكي از اسلوب‌هاي بيان پوشيده، و از عناصر اصلي تصويرگري در تاريخ وصّاف است. وصّاف الحَضْرَه در اين اثر تاريخي بر آن است تا با بهره‌گيري از عناصر بياني و به ‌خصوص كنايه، نثر آن را به نثر شاعرانه نزديك‌تر ساخته و بر زيبايي و تاثير آن بيفزايد. نبود نسخه‌اي منقّح از كتاب تاريخ وصّاف و نثر متكلّف و مصنوع آن، همواره موجب گرديده تا اين اثر از دسترس پژوهشگران دور بماند. در اين تحقيق، كنايه و كاركردهاي هنري آن به عنوان يكي از عناصر خيال در تاريخ وصّاف مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. از اين رو با استفاده از روش توصيف و تحليل، ابتدا تصاوير كنايي تاريخ وصّاف از حيث واژگانِ محوري و مكنيٌّ عنه ، بر اساس ديدگاه‌هاي بلاغت سنّتي مورد بررسي قرار گرفته و سپس به مساله كنايه به عنوان يكي از عوامل ابهام آفرين در تاريخ وصّاف پرداخته شده است. نتيجه اين پژوهش مشخّص مي‌سازد بهره‌گيري وصّاف از تصويرهاي كنايي، از شيوه‌هاي هنري گفتار اوست، كه برجستگي كلام و در نهايت نزديكي آن را به نثر شاعرانه در پي دارد.

Allusion is one of the styles of covered expression, and is one of the basic elements of illustration in the History of Vassaf. Vassaf al-Hazrah tries to make the prose closer to the poetic prose and add to its effect by using expression elements and especially illusion. The lack of an edited copy of the History of Vassaf and its obliged and created prose has been the reason that this work has been kept away from the researchers. In this research, allusion and their artistic uses is examined, broken-down and analysed, as one of the elements of imagination. Through the usage of the description and analysis method, firstly the allusive illustrations of the History of Vassaf are examined from the perspective of the main words from the traditional point of view, and then allusion is reviewed as one of the factors of creation of ambiguity in the History of Vassaf. The conclusion of the given research makes it clear that Vassaf’s usage of allusive illustrations is one of his colloquialism methods, which includes greatness of the word, which at the end brings it closer to poetic prose.