طرحي در هندسه تراژدي

a pattern in the geometry of tragedy

ارسطو درباره فن شعر، انواع آن و اهدافي كه از هر يك انتظار مي رود سخناني دقيق ابراز كرده است كه امروزه عليرغم باورهاي متنوع و متفاوت در اين قلمرو، هم چنان از اهميت و ارزشي والا برخوردار است. يكي از مباحثي كه او با تكيه و تمركز بسيار بدان پرداخته است، مقوله تراژدي است. در نگاه او تراژدي در فضايي سرشار از هم دردي و هراس كه حاصلش پالايش از احساسات منفي و تزكيه نفس است بانجام مي رسد. در اين مقاله در مورد ساير دستاوردهاي داستان با تكيه بر داستان سياوش در شاه نامه سخن به ميان خواهد آمد و نيز ساختاري سه گانه كه در بسياري از تراژدي هاي مشهور جهان به تكرار آمده است معرفي خواهد شد. در پايان نيز نتايج بدست آمده از ساختار و هندسه متداول در تراژدي ها مورد بحث قرار خواهد گرفت.

Aristotle made exact generalizations regarding the art of poetry, its different kinds, and the expected objects of each. Despite the variety of views in this discipline, this subject is of permanent value as a mere intellectual achievement. One of the issues he has expouned on with great care and concentration is that of tragedy. In his view, tragedy occurs in an atmosphere filled with emotions of pity and fear leading to purgation of emotion or Catharsis. In this article, other features of tragedy with reference to the tragedy of Siavash in Shahnameh are discussed. Then the tripartite pattern repeated in many well known tragedies in the world is introduced, and finally the conclusion drawn from the common structure in the geometry of the tragedies is further discussed.