دلبستگي ادراك شده دوران كودكي، كنش‌وري خانواده و مقابله مذهبي

Perceived Childhood Attachment, Family Functioning and Religious Coping

هدف پژوهش حاضر شناخت الگوهاي كنش‎وري خانواده به عنوان ميانجي‎گر ادراك دلبستگي دوران كودكي به هر والد (ايمن و ناايمن) و مقابله مذهبي بود. 870 دانشجو با روش خوشه‎اي چندمرحله‎اي از دانشگاه‎هاي تهران، مقياس ارزشيابي انسجام و انعطاف‎پذيري خانواده (السون، جورال و تيزدل، 2004)، مقياس مقابله مذهبي (پارگامنت، كويينگ و پرز، 2000) و مقياس دلبستگي دوران كودكي نسبت به هر والد (هازن و شيور، 1986) را تكميل كردند. براي تحليل نتايج از روش مدل‎يابي معادلات ساختاري بهره گرفته شد. نتايج نشان دادند كه 1) خانواده رهاشده آشفته به‌‎طور كامل رابطه بين دلبستگي ناايمن به هر والد و مقابله مذهبي مثبت را ميانجي‎گري مي‎كند، 2) خانواده منسجم منعطف، ميانجي‎گر رابطه بين دلبستگي ايمن به هر والد و مقابله مذهبي منفي است،3) سبك دلبستگي ناايمن به پدر اثر مستقيم و غيرمستقيمي (از طريق انسجام و انعطاف‎پذيري خانواده) بر مقابله مذهبي منفي دارد، و 4) ايمني به پدر اثر مستقيمي بر مقابله مذهبي مثبت دارد، اما دلبستگي به مادر نقش مستقيمي در پيش‎بيني مقابله مذهبي ندارد. بدين ترتيب، نه تنها نقش تاريخچه دلبستگي در درك راهبردهاي مذهبي حايز اهميت است، بلكه كنش‎وري خانواده در اين رابطه نقش مهمي ايفا مي‎كند.

This study aimed to examine family functioning patterns as mediators between perceived childhood attachment to each parent (secure and insecure) and religious coping. Seven hundred and seventy students of Tehran universities were selected using multi-stage sampling. The participants completed the Family Adaptability and Cohesion Evaluation Scale (Olson, Gorall, & Tiesel, 2004), the Religious Coping Scale (Pargament, Koeing, & Perez, 2000), and the Childhood Attachment to each Parent Scale (Hazan & Shaver, 1986). Data were analyzed using structural equation modeling. Results indicated that 1) Chaotically disengaged family fully mediated the relationship between insecure attachment to each parent and positive religious coping, 2) Adaptability cohesion family mediated the relationship between secure attachment to each parent and negative religious coping, 3) Insecure attachment to father had direct and indirect (through family adaptability and cohesion) effects on negative religious coping, and 4) Secure attachment to father had a direct effect on positive religious coping but attachment to mother didnʹt not have a direct effect on religious coping. These findings suggests that not only attachment history is important in understanding religious coping strategies but also family functioning plays an important role in this relationship.