روسيه شناسي در دوره شوروي و پس از آن: تحولات و درس ها

Russian Studies under the Soviet Union and Thereafter: Developments and Lessons

اگرچه روس شناسي در قرون پيشين به شكل هاي مختلف در آكادمي هاي جهان وجود داشت اما تنها در نيمه دوم قرن بيستم بود كه محافل دانشگاهي عمده در اروپا و آمريكا با جذب برخي دانشمندان و نويسندگان مهاجر از شوروي توجه جدي نسبت به شناخت شوروي و تحولات جاري در آن نشان دادند. براي اين محافل و مراكز علمي شناخت شوروي به عنوان بزرگترين دشمن ليبراليسم، كاپيتاليسم و دموكراسي كه پايه هاي اصلي جوامع نوين و همچنين حكومت ها در اروپا و آمريكا بودند بسيار حايز اهميت بود. فروپاشي شوروي به همان اندازه كه اقليم سياست وحتي مفاهيم سياسي را در جهان دستخوش تحول نمود و روابط بين الملل را با دگرگوني اساسي مواجه كرد شوروي شناسي را نيز زير سيوال برد و مراكز روسيه شناسي را نيز دچار بحران كرد . از آن روكه وقوع اين فروپاشي در چارچوب نظريات شناخته شده نمي گنجيد و از سوي ديگر پس از زوال بلوك شرق و ظهور پديده نظم نوين و تك قطبي در جهان برخي مفاهيم و روندهاي مورد ادعاي اروپا و آمريكا هميشگي، همگاني و پايدار شمرده شد .

Although Russian studies existed in world academies in preceding centuries in different styles, it was only in the second half of the 20th century that major academic centers in Europe and the United States paid serious attention to understanding the Soviet Union and its current developments by attracting some emigrant Soviet authors and scientists. For these academic centers, recognizing the Soviet Union as the biggest enemy of liberalism, capitalism and democracy, which formed the main pillars of the modern societies and governments in Europe and the United States was highly important. The collapse of the Soviet Union, among other things, questioned Kremlinology and created a crisis for Russian studies institutes, because the occurrence of the collapse was not included in the known theories.