بررسي تاثير چند روش آماده‌سازي سطحي بر ميزان استحكام باند كامپوزيت تعمير شده

Effect of various surface treatment methods on repair bond strength of composite restorations

چكيده مقدمه: گاه تعمير رستوريشن‌ها نسبت به جايگزيني كامل آن‌ها، روش مناسب‌تري مي‌باشد. با اين حال به دليل استحكام باند ضعيف از روش‌هاي آماده‌سازي سطحي مختلفي براي بهبود باند بين دو كامپوزيت استفاده مي‌شود. هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير چند روش آماده‌سازي سطحي بر ميزان استحكام باند كامپوزيت تعمير شده بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، 56 نمونه كامپوزيتي (Filtek supreme ) تهيه و به طور تصادفي به 7 گروه (يك گروه شاهد و 6 گروه آزمايش) تقسيم شدند. سپس يكي از درمان‌هاي زير جهت آماده‌سازي سطح كامپوزيت در هر گروه انجام گرديد: گروه 1: فرز الماسي + اسيد فسفريك + عامل باندينگ (Single bond )، گروه 2: فرز الماسي + اسيد فسفريك + سايلن + Single bond ، گروه 3: فشار هوا (ذرات اكسيد آلومينيوم µm 50) + اسيد فسفريك + Single bond، گروه 4: فشار هوا + اسيد فسفريك + سايلن + Single bond، گروه 5: فرز الماسي + اسيد فسفريك + Clearfil repair و گروه 6: فرز الماسي + اسيد فسفريك + Clearfil SE bond. پس از باند كامپوزيت جديد نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر C?37 نگهداري شدند و استحكام باند برشي آن‌ها توسط دستگاه تست يونيورسال سنجيده شد. نتايج توسط آزمون‌هاي One- way ,ANOVA و Tukey بررسي شدند (05/0 = ?). يافته‌ها: بيشترين استحكام باند مربوط به گروه‌هاي 2 و 5 بود كه اختلاف آماري معني‌داري نسبت به هم نداشتند (064/0 = p value) و كمترين ميزان مربوط به گروه 1 بود. باندينگ Clearfil SE bond نتايج بهتري از Single bond (039/0 = p value) و Clearfil repair نتايج بهتري از Clearfil SE bond نشان داد (038/0 = p value). نتيجه‌‌گيري: در پژوهش حاضر آماده‌سازي سطح توسط فرز الماسي اثرات بهتري نسبت به سايش با فشار هوا داشت. كاربرد سايلن در افزايش استحكام باند موثر بود. عامل باندينگ Clearfil repair بيشترين تاثير را بر ميزان استحكام باند كامپوزيت تعمير شده داشت. كليد واژه‌ها: كامپوزيت رزين‌ها، سايلن، عامل باندينگ، سايش با فشار هوا، دنداني.

Abstract Introduction: In some cases repair of composite resin restorations is preferable to replacement. Various surface treatment methods have been introduced to improve the weak bond strength between the new and old composite resins. The aim of this study was to evaluate the effect of various surface treatment methods on repair bond strength of composite resin restorations. Materials and Methods: In this in vitro study, 56 composite resin specimens (Filtek Supreme) were prepared and randomly divided into seven groups (one control group and six experimental groups). Then one of the surface treatment methods was used in the experimental groups as follows: group 1: diamond bur + phosphoric acid + bonding agent (Single Bond); group 2: diamond bur + phosphoric acid + silane + Single Bond; group 3: air abrasion (50-µm AL2O3 particles) + phosphoric acid + Single Bond; group 4: air abrasion (50-µm AL2O3 particles) + phosphoric acid + Silane + Single Bond; group 5: diamond bur + phosphoric acid + Clearfil Repair; group 6: diamond bur + phosphoric acid + Clearfil SE Bond. After bonding fresh composite resin, all the specimens were stored in distilled water at 37°C for 24h prior to measuring shear bond strength using a universal testing machine. Data were analyzed with one-way ANOVA and Tukey test (?=0.05). Results: The highest bond strength values were recorded in groups 2 and 5, with no significant differences (p value = 0.064); the lowest bond strength was recorded in group 1. Clearfil SB exhibited better results than Single Bond (p value = 0.039) and Clearfil Repair Bond exhibited better results than Clearfil SB Bond (p value = 0.038). Conclusion: Surface treatm