بررسي ارتباط بين سياست هاي بدهي و عملكرد شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

Investigating the Relationship between Debt Policies and Firm Performance of the Companies Listed in Tehran Stock Exchange

چكيده: توانايي شركت‌ها در مشخص ساختن سياست‌هاي مالي مناسب به منظور ايجاد فرصت‌هاي سرمايه‌گذاري، از عوامل اصلي رشد و پيشرفت شركت‌ها به‌شمار مي‌آيد. انتخاب سياست بدهي يا ساختار سرمايه از تصميمات مهم شركت‌ها محسوب مي‌شود كه بر ارزش شركت‌ها اثر مي‌گذارد. هدف اين پژوهش، شناسايي ارتباط بين سياست‌هاي بدهي (اعم‌از: كوتاه مدت، بلندمدت و كل بدهي) با عملكرد شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در اين پژوهش با استفاده از مدل رگرسيون به بررسي ارتباط بين شاخص‌هاي عملكرد و نسبت‌هاي بدهي پرداخته شده است. شاخص‌هاي عملكرد مالي شامل حاشيه سود ناخالص، بازده دارايي، Qتوبين و شاخص نسبت بدهي (شامل: بدهي‌هاي كوتاه مدت، بلندمدت و كل بدهي) مي‌باشد. از دو متغير «اندازه» و «رشد» نيز به‌عنوان متغيرهاي كنترلي استفاده ‌شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه در مجموع افزايش بدهي‌هاي كوتاه مدت، بلندمدت و كل بدهي باعث كاهش عملكرد شركت ها مي گردد. شركت هايي كه بدون توجه به اندازه ي شركت و ديگر عوامل صرفاً از طريق انواع بدهي اقدام به ايجاد دارايي كنند نمي توانند عملكرد شركت را در جهت مثبت هدايت كنند.

Capital structure is one of the important companies’ decisions that have impact on corporate value. The aim of this research is to examine the relationship between debt policies (Short–term; long–term and total of debt) and company performance of the listed companies in the Tehran Stock Exchange. In this research, the regression model is applied to test association between performance indexes and debt ratios. The result of the research shows that increasing in short–term and long–term and total debt cause decreasing in corporate performance. Therefore, companies which acquire assets by financing through debts without considering company size and other factors would not achieved their aims which, is increasing corporate value.