انديشه‌ي وحدت بخش درنقد شعر نو با نگاهي به شعر عبدالرضا شهبازي

Unifying Meaning in Reading Modern poetry

هدف ادبيّات و اساساً هنر بيان يك معنا يا انديشه، به تصوير كشيدن گوشه اي از زندگي و رفتارهاي انساني از منظري نقّادانه و يا پرتو افكني بر بُعدي از ابعاد بي شمار امّال و انديشه هاي انسان است. اين بيان هنري با توسّل به واسطه هاي مختلف صورت مي گيرد. در ادبيّات، اين واسطه(medium) چيزي نيست جز زبان. تمام آنچه نويسنده و شاعر در دست دارد، كلماتي است كه بايد به مدد آن ها قصد و منظور خود را بيان كند. پس، توانايي نويسنده در به كارگيري بهترين و موثّرترين الفاظ و كلمات است تا آنچه را زبان ادبي، و متفاوت از زبان روزمره است، به وجود آورد. اين زبان در شعر عُرف و ماهيتّي متفاوت از ساختار زبان متعارف را باعث مي شود، و به ويژه در شعر نو تنها با وقوف بر اين كه آنچه مي‌خوانيم بخشي از يك شعر يا اثر ادبي است، قابل قبول مي نمايد. ما در اين بحث به دنبال زير ساخت يا انديشه اي هستيم كه اين زبان به ظاهر پراكنده و غير متعارف را در شعر نو فارسي قوام بخشيده و در كنار هم نگه مي دارد. براي اين منظور از قول صورت گرايان روس و آرا شعراي رومنتيك انگليسي استفاده كرده ودر پايان شعري از اشعار نويِ يكي از شعراي معاصر را به عنوان نمونه نقد مي كنيم.

Literature, or basically art, communicates human truth, feelings and emotions, presents a slice of life from a critical stance, or highlights some aspect of human desires. This, in different arts, is done through different means or media. In literature this medium is language. All a writer or poet has is a pack of words by which he or she must manage to express his or her mind. So, an author might be said to be an able one when he or she makes the best and most fruitful use of words. This use of words in poetry creates a special language which, deviating from the norms and standards of usual conversation, forms a constructed or formless shape. This is especially true about Free Verse or modern poetry. In this article we want to see what gives this scattered shape unity and keeps its different parts together. For this purpose we have consulted the views and theories of Russian Formalists and English Romantic poets. As an example of application, a poem of an Iranian contemporary poet has been analyzed.