مقدمه اي بر شناخت پرتو اصفهاني

An Introduction to knowing Partoe Esfehani

ميرزا علي رضا، مشهور به ميرزا آقاجان و متخلص به پرتو، شاعر و خوش نويس سده 13 (ق/19 م) ميان سال هاي 1213 تا 1304 هجري قمري حيات داشته است. وي از خطاطان برجسته دربار ناصرالدين شاه بوده و مجموعه خوش-نويسي هاي ايشان به هم راه قرآني مذهَّب، در كتاب خانه هاي ملك و سلطنتي سابق محفوظ است. ديوان اشعار ايشان متشكل از غزليات، قصايد و قطعات بوده كه در مضاميني چون: مدح، وصف، وعظ و حكمت سروده شده و توسّط نگارنده نيز تصحيح و منتشر گرديده است. سبك بازگشت ادبي در اشعار پرتو به وضوح نمايان بوده و از اين لحاظ يادآور اشعار حافظ، سعدي و ساير شاعران متقدم است. هم چنين تبحر در سرودن ماده تاريخ، از ديگر ويژگي هاي شعري ايشان بوده است كه بيش تر در باب تعمير و ساخت مسجدهاي اصفهان و تاريخ درگذشت شاعران هم عصر خود نگارش يافته و مورد استناد تاريخ نويسان نيز قرار گرفته است. اين گفتار سعي بر شناخت و معرفي بيش تر ايشان، به عنوان شاعر و خوش نويس برجسته دوره قاجاريه دارد.

Mirza Ali Reza, known as Mirza Agha Jan and his nom de plume Partoe, the poet and calligrapher of thirteenth century (19th century A.D) lived sometime in between the years 1213-1304. He was one of the outstanding calligraphers of Naser al -Din Shah Court and his calligraphic collection together with his guilded Koran is kept in Malek and Royal libraries. His anthology includes, lyric ghazals, odes, and literary pieces composed on variety of subjects such as praise, description, sermon, and philosophy and was corrected and published by the writer of this article. The Renaissance Style in Partoe’s Poetry is evident and in this sense it is a reminder of Poetry of Saadi, Hafez and other predecessors. Also, his mastery in composing historical issues is another characteristic feature of his poetry which is more concerned with the repair and renovation and construction of mosques in Esfehan, and date of death of his contemporary poets which is often called upon by historians. This article attempts to portray him as a prominent poet and calligrapher in Gajar period.