بررسي كنايه و انواع آن در نفثه المصدور

Investigating Irony and its kinds in Nafsat al Masdour

نفثه المصدور، كتابي تاريخي ـ ادبي است تاليف محمّد زيدري نَسَوي ـ منشي سلطان جلال الدّين خوارزم شاه ـ كه در نيمه اوّل قرن هفتم به نثري مصنوع و مزيّن نگاشته شده است و روان شاد دكتر اميرحسين يزدگردي آن را تصحيح و شرح كرده اند. كنايه (irony) يكي از صُوَر (شكل) پوياي خيال در ادب پارسي است كه دانش مندان علم بيان از دير زمان تاكنون بدان اقبال نموده اند. در اين مقاله، پژوهنده تعريف كنايه را مورد مداقّه قرار داده، سپس انواع آن را از نظر قدما بيان نموده و براي هر كدام به ذكر چند مثال بسنده كرده است. آن گاه به بازجُستِ اقسام كنايه به ترتيب بسامد پرداخته است.

Nafsat al Masdour is a historical literary book, compiled by Mohammad Zydari Nassavi, Secretary of Sultan Jallaludin Kharazmshah, written in a superficial and embellished prose in the first half of the seventh century. And the late Dr A. H. Yazdgherdi wrote a commentary on it and corrected it. Irony is one of the literary devices in the Persian Literature, and ever since antiquity it fascinated many rhetoricians. In this article the definition of irony is looked into, and its different forms is explored and exemplified according to the ancients, then its diverse forms in the order of occurrence is dealt with.