هرمنوتيك سهروردي

The Hermeneutics of Suhravardi

حكماي مسلمان در سلوك معرفتي خود، همواره به دنبال حقايقي بوده‏اند كه هرگونه شك و شبهه‏اي از آن زدوده شده باشد. در اين مسير، سرچشمه وحياني كلام الهي و كلام اولياي الهي راه‏گشا و مددرسان ايشان است. در اين ميان شيخ شهاب‏الدين سهروردي نخستين حكيم مسلمان است كه با استشهاد و استناد به آيات و روايات، ديدگاه‏هاي خود را در مسير نيل به حقيقت اعلا قرار داده است. در اين مقاله ديدگاه ويژه هرمنوتيكي سهروردي، كه در حكمت اسلامي با عنوان تاويل از آن ياد مي‏شود، مورد تحليل قرار گرفته است. سهروردي با اتكا به نظريه خيال در حوزه معرفت‏شناسي و جهان‏شناسي خود، فرايند تاويل را براي درك و شهود حقايق باطني ضروري مي‏داند و با ذومراتب دانستن اين فرايند مشكل نظريه تاويل به راي را با واحد بودن حقيقت، دفع مي‏كند.

Shaykh Shahab-al-din Suhravardi is the first Muslim philosopher to look into the Qur’an and hadith for evidences for his philosophical theories. In this way, he tries to find the most reliable knowledge of the ultimate truth. In this article, the authors analyze Suhravardi’s viewpoint on hermeneutics (ta’wil) of religious texts. They argue that based on his theory of imagination in the domains of epistemology and ontology, Suhravardi finds it necessary to go through a process of ta’vil in order to attain and observe esoteric truths. He considers such a process to be multi-leveled and hierarchical, and by such understanding he solves the problem of the contradiction between the oneness of truth and the plurality of ta’vils which rely on one’s pre-understandings.