تاثير گروه‏درماني شناختي-رفتاري بر افسردگي بيماران مبتلا به سرطان

The Effect of Cognitive–Behavioral Group Therapy on Depression in Patients with Cancer

زمينه و هدف: يكي از رايج‏ترين عوارضي كه مبتلايان به سرطان از آن رنج مي‏برند مشكلات رواني مانند افسردگي، كاهش عملكرد حياتي و افزايش خطر مرگ مي‏باشد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير گروه‏درماني شناختي-رفتاري بر كاهش افسردگي در بيماران مبتلا به سرطان مي‏باشد. روش تحقيق: اين پژوهش مطالعه‏اي نيمه تجربي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‏ آماري متشكل از بيماران مبتلا به سرطان بيمارستان امام رضا(ع) شهرستان بيرجند در سال 88- 89 بوده و حجم نمونه هم شامل 24 بيمار مبتلا به سرطان مي‏باشد كه بر اساس معيارهاي تشخيصي DSM-IV و آزمون افسردگي بك انتخاب شدند كه به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه‏ي 5/1 ساعته تحت درمان شناختي-رفتاري به صورت گروهي قرار گرفتند و گروه كنترل هيچگونه درمان روانشناختي دريافت نكردند. به منظور تجزيه و تحليل يافته‏ها از نرم‏افزار spss 15.0 و آزمون‏هاي آماري Tزوج و تحليل كواريانس استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل نشان داد كه پس از اعمال روش‏هاي درمان، ميزان افسردگي بيماران گروه آزمايش به 38/7±58/8 كاهش پيدا كرد كه از نظر آماري معنادار بود ( 001/0 > P) در حالي كه ميزان افسردگي گروه كنترل (87/11±33/28) كماكان ثابت بوده است. نتيجه‌گيري: درمان شناختي-رفتاري نقش پراهميتي بر كاهش ميزان افسردگي بيماران مبتلا به سرطان دارد. مداخله‏ي شناختي مي‏تواند از طريق كاهش افسردگي، شناخت بيماران را تغيير دهد و آنها را قادر سازد كه عقيده‏ مثبت‏تري در كنترل خودشان داشته باشند.

Background and Aim: One of the most common complications of cancer is subsequent psychological problems including depression, reduced vital function, and increased risk of mortality. The objective of this study was to evaluate the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on decreasing depression among patients with cancer in Birjand city. Materials and Methods: This research was a semi-experimental study including pre-test, post-test and control group in which the statistical society consisted of patients with cancer who referred to Imam Reza hospital in Birjand. The samples included 24 patients with cancer who were selected based on DSM-IV distinctive standard and Beck depression inventory. The case group were treated by cognitive-behavioral therapy in 12 session of 1.5 hours, and the control group received no psychiatric therapy. The data were analyzed by T-Test and covariance analysis using version 15.00 of SPSS software. Results: After treatment, depression in the case group decreased to 8.58±7.38 which was statistically significant (P < 0.001); however depression in the control group (28.33±11.87) did not change. Conclusion: Cognitive-behavioral group therapy plays an important role in decreasing depression in patients with cancer. Psychological intervention can help patients to change their cognition by decreasing depression and enable them to have a more positive belief in controlling themselves against dependency.