عشق از ديدگاه مولانا جلال‌الدين محمد بلخي

Love from Mowlana’s Point of view

نظريّات عرفاني- فلسفي مولانا در مجموع، بر يك اصل استوار است و آن «وحدت وجود» است. اركان اين اصل عبارت است از: هستي و نيستي؛ عشق؛ جمع و تفريق؛ تضادّ؛ انسان كامل. بحث حاضر بر ركن عشق استوار است كه در فلسفه وحدت وجود، مبناي عرفان و تصوّف شناخته آمده است. مولانا «عشق» را خميرمايه همه پيش‌رفت‌ها و بزرگ‌واري‌ها مي‌دانست. عين‌القضات همداني معتقد است كه عشق، واسطه است ميان عاشق و معشوق كه موجب پيوند مي‌شود. مولانا معتقد است كه واجب‌الوجود، محور عشق است و جهان مَدارهاي متّصل و وابسته به آن. مثنوي مولانا با عشق آغاز شده و با عشق پايان مي‌پذيرد. جمع بايد كرد اجزا را به عشق تا شوي خوش چون سمرقند و دمشق

Mowlana’s mystical and philosophical views overall are based upon one principle and that is unity of existence (wahdat al-wujud). The pillars of this principle are as follows: being and non- being, unity and separation, conflict, and Perfect man. The present article focuses on love regarded in the philosophy of unity of existence as the foundation of Gnosticism and Asctecism. Mowlana regards love as the essence of all improvements and magnanimities. Ayn al-Qozat-e Hamadani believes that love is the intermediary between the lover and the beloved, joining them together. Mowlana believes God is the main axis of love and the world is regarded as orbits, connected to and dependent on it. Mowlana’s Masnavi begins and ends with love.