تدوين اصول طراحي فضاهاي بازي كودكان با تاكيد برگروه سني5 تا 12 سال . مطالعه موردي : رشت

Investigating the Development of Design Principles of Playground Areas for Children by Focusing on Age Group (5-12)

در كشور ما طراحي شهري به مفهوم امروزي، سابقه چندان طولاني ندارد و در اين بين طراحي فضاهاي بازي كودكان خصوصاً گروه سني 5 تا 12 سال هم اولويت كمتري را داشته است. در شهرسازي سنتي ما به دليل هويت‌مندي و احساس تعلق ساكنين به فضا و سازگارتر بودن آن با جوامع سنتي، كودكان به راحتي مي‌توانستند فضاي مورد نياز خود را براي بازي بيابند. امروزه افزايش شهرنشيني و تغيير نحوه زندگي محدوديت‌هاي فضايي و زماني بيشتري را براي كودكان و بازي آنها ايجاد كرده كه موجب شده تا روش بازي آنها كاملاً متفاوت از نسل قبل شود. رواج بازي‌هاي كامپيوتري بين بيش از 80 درصد كودكان امروز، اين مسيله را ثابت و لزوم راه حل‌هاي شهرسازانه را در شهرهاي معاصر براي اختصاص فضاي مناسب براي اين قشر سني ايجاب مي‌كند. اين مقاله با تحليل و ارزيابي دو محله گلسار و دروازه لاكان در شهر رشت به عنوان دو محله جديد و قديمي با استفاده از اصول و معيارهاي جاري در طراحي فضاهاي بازي به مقايسه اين دو پرداخته و با اثبات فرضياتي كه انتظارات كودكان امروز از فضاي بازي را فراتر از تاب و سرسره‌هاي سنتي دانسته و آن را نيازمند بازنگري مي‌بيند و تاثير محيط كالبدي را روي رفتارهاي بازي كودكان و فعاليت فيزيكي آنها تاييد مي‌كند، سعي در ارايه اصول و نگرشي نو در باب طراحي فضاهاي بازي كودكان خصوصاً گروه سني 5 تا 12 سال دارد. نگرشي كه طراحي زمين‌هاي بازي معاصر را بر اساس شناخت نياز كودكان امروز و ارتقاي كيفيت محيط شهري هدف غايي خود قرار مي‌دهد تا فرصت‌هاي بازي كيفي را از طريق فرايند آگاهانه ايجاد كند.

Urban design in Iran does not have a long history and the designing playgrounds for children, particularly in age group (5-12), have been less prioritized. In Iran’s old cities, due to the identity and emotional attachment of inhabitants and their adaptation to traditional communities, children may easily find their needed area for playing. Today, urbanism has caused spatial limitations for children and this has resulted in a completely different way of their game from the former generation. The popularity of computer games among more than 80% of children today testifies to this fact. Therefore, it is necessary to develop urban solutions for the present cities in order to allocate appropriate areas to this age class. By adapting the current principles and criteria in designing playground areas, the present article has compared these two subjects and through proving some hypotheses, it deemed children’s expectations about playgrounds today to be higher than traditional swings and slides and it observed this to require revision while it has been influenced by the technique of designing playground areas and matrix environment through type of houses in order to confirm on the way of neighborhood’s design and its impact on children’s playing behaviors and their physical activities. It has tried to propose new principles toward designing playgrounds for children, especially age group (5-12); a type of approach that benefits the designs of contemporary playground areas as its ultimate objective and based on identifying children’s needs and interests. The article is also meant to improve the quality for children’s games in urban areas for further presence of children in order to create qualitative game opportunities via a conscious process.