عصمت و استغفار؛ تعاند، تلايم يا تلازم؟

Infallibility and Praying Forgiveness; Divergence, Convergence or Correlation?

عصمت پيامبران و امامان از مسايل بسيار مهم در قلمرو عقايد ديني است و بخش حجيمي از ادبيات ديني و معارف اسلامي را به خود اختصاص داده است. در عين حال در دعاها و مناجات‌هاي پيامبر? و امامان? به فرازهايي برمي‌خوريم كه ايشان به خود نسبت گناه داده و از پيشگاه ربوبي خواستار آمرزش شده‌اند. منكران عصمت، اين مسيله را دليلي بر نفي عصمت امامان? قلمداد كرده‌اند. در اين مقاله بر آنيم تا نسبت اين رفتار پيامبر? و امامان? را با عصمت بازكاويم و روشن سازيم كه با معناكاوي توبه و استغفار و بررسي وجوه مختلف براي توبه و استغفار، هيچ زمينه‌اي براي منافي‌انگاري عصمت و استغفار نيست و بين آنها سازگاري كامل برقرار است. افزون بر آن مي‌توان وجوهي از توبه و استغفار را در نظر گرفت كه نه‌تنها تلايم، بلكه بر تلازم عصمت و استغفار دلالت دارد.

One of the most important issues in the field of religious beliefs is the question of infallibility of prophets and Imams which makes up a considerable portion of religious literature and field Islamic sciences. However, there are phrases in the Holy Prophet and Imamsʹ supplications and whispered conversations with God in which they attribute sins to themselves and ask God to forgive them. Those who deny Imamsʹ infallibility argue that this act of the Prophet and Imam contradicts the idea of their being infallible. Explaining the meanings of repentance and praying forgiveness and casting light on their different aspects, the present paper tries to make explicit the relationship between this act of the Holy Prophet and Imams and infallibility, and show that not only there is no contradiction between seeking God’s forgiveness and infallibility but also there is a complete convergence between them. Furthermore, some instances of praying forgiveness indicate that besides the convergence between infallibility and praying forgiveness, there is a close correlation between the tow.