افزايش انعطاف‌پذيري عضله همسترينگ: امواج ماوراي صوت يا تسهيل حس عمقي؟

Improving hamstring flexibility: therapeutic ultrasound or proprioceptive neuromuscular facilitation?

چكيده مقدمه: كوتاهي عضله همسترينگ مي‌تواند باعث اختلالات وضعيتي و الگوي راه رفتن غير طبيعي گردد. در سال‌هاي اخير، مداخلات درماني متفاوتي جهت برطرف نمودن كوتاهي عضله همسترينگ مطرح شده‌اند. به همين دليل، اين مطالعه با هدف مقايسه دو نوع روش درماني امواج ماورا صوت و تكنيك كشش تسهيل حس عمقي (Hold– Relax) انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بود. تعداد 36 آزمودني به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي به سه گروه شاهد، درمان با امواج ماوراي صوت و درمان با تكنيك كششيHold– Relax تقسيم شدند. دو گروه آخر برنامه‌هاي درماني مربوط به خود را به مدت 8 هفته دنبال نمودند و جهت اندازه‌گيري دامنه حركتي مفاصل هيپ و زانو از گونيامتر استاندارد استفاده گرديد. جهت تحليل داده‌هاي حاصل از اين تحقيق از تحليل واريانس يك سويه در بسته نرم‌افزاري 19SPSS و با سطح معني‌داري (05/0 > P) استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه هر دو روش درماني به طور معني‌داري باعث افزايش دامنه حركتي فلكشن هيپ و اكستنشن زانو مي‌شوند (001/0 > P). با اين حال گروه تحت درمان با تكنيك (Hold– Relax يا HR) در مقايسه با گروه تحت درمان با ماورا صوت (Ultrasound يا US) به طور معني‌داري با افزايش بيشتري در دامنه حركتي فلكشن هيپ و اكستنشن زانو رو به رو شدند (001/0 > P). نتيجه‎گيري: به منظور افزايش انعطاف پذيري عضله همسترينگ، تكنيك تسهيلي HR اثربخشي بيشتري دارد. با اين حال مطالعات بيشتري جهت بررسي اثر درمان تركيبي US و تكنيك HR و ساير تكنيك‌هاي تسهيلي حس عمقي نياز است. كليد واژه‌ها: كوتاهي همسترينگ، انعطاف‌پذيري، دامنه حركتي، امواج ماوراي صوت، تسهيل حس عمقي

Abstract Introduction: Hamstring shortness can cause postural disorders and gait abnormality. Recently, different therapeutic interventions have been proposed to increase hamstring flexibility. The purpose of this study was to investigate the effects of Ultrasound (US) and Hold– Relax (HR) stretching techniques on hamstring flexibility. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, thirty– six individuals with hamstring shortness were randomly assigned either to control, or therapeutic US, or HR stretching technique groups. Two groups followed their own specific treatment protocols for 8 weeks. Standard goniometer was used for measuring hip flexion and knee extension range of motion. Data were statistically analyzed via one-way ANOVA using SPSS software-version 19. Significance level was set at P < 0.05. Results: Study results showed that both treatment protocols significantly increased passive hip flexion range of motion (ROM) and passive knee extension ROM (P < 0.001). However, the HR technique had more significant efficiency as compared to US method (P < 0.001). Conclusion: It can be concluded that therapists can use both US and HR to improve hamstring flexibility. However, the HR method improves hamstring flexibility better than does US technique. Keywords: Hamstring shortness, Flexibility, Range of motion, Ultrasound, Proprioceptive neuromuscular facilitation