بررسي اثربخشي آموزش خودكنترلي بر كاهش سهل انگاري نوجوانان دختر پايه دوم متوسطه شهر تهران

Effectiveness of self-control training on the second year high school female students’ procrastination

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش خودكنترلي بر كاهش سهل انگاري نوجوانان دختر پايه دوم متوسطه شهر تهران مي باشد. روش: آمودني ها 32 نفر (16 نفر گروه آزمايش و 16 نفر گروه كنترل) از دانش آموزان دختر سال دوم دبيرستان شهر تهران مي باشند كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده از ميان كليه دانش آموزان دختر سال دوم دبيرستان اين شهر كه در سال تحصيلي 89-88 مشغول به تحصيل بوده اند انتخاب شده اند. طرح پژوهش حاضر از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش آزمون سهل انگاري تاكمن مي باشد . برنامه آموزشي خودكنترلي در طول 10 جلسه هفته اي يك جلسه بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. در حالي كه گروه كنترل برنامه عادي زندگي خود را طي مي كردند. فرضيه اين پژوهش با استفاده از آزمون كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه بين ميانگين نمرات سهل انگاري در دو گروه آزمايش و كنترل با 99 درصد اطمينان تفاوت معني داري وجود دارد، بدين معني كه آموزش خودكنترلي بر كاهش سهل انگاري در گروه آزمايش به طور معني داري موثر بوده است. اين يافته ها بيانگر آن است كه برنامه آموزش خودكنترلي به دانش آموزان گروه آزمايش كمك كرده است تا سهل انگاري خود را كاهش دهند.

Introduction: The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of self-control training on procrastination among female high school students in Tehran. Method: The statistical population is consisting of 32 female students from second year high school (16students in experimental group and 16 students in control group). The population was selected by simple random sampling among all the second year high school girl students in the academic year of 88-89. The design the research is based on pre-test and post-test. We used a quasi-experimental research design. Tuckman procrastination was utilized to measure procrastination. The self-control training program was carried out during 10 sessions; every week one session on an experimental group and no training for control group. The hypothesis was tested using analyses of covariance and independent t-test. Rrsult & Conclusion: According to the results it can be concluded that the self-control training were significantly effective in decreasing students’ procrastination in the experimental group. The possible explanation for the decreasing students’ procrastination might be resulted from the self-control training program applied in the experimental group.