تاثير فعاليت هوازي با شدت كم و متوسط بر اشتها، وزن بدن، هزينه انرژي فعاليت و مقدار گرلين آسيل دار پلاسما در زنان غيرفعال نسبتا چاق و لاغر

Effects of aerobic training with low and intermediate intensity on appetite, body weight, exercise energy expenditure and plasma ghrelin level in relatively thin and obese sedentary women

سابقه و هدف: به منظور مقايسه اثر 8 هفته فعاليت هوازي با شدت كم و متوسط بر اشتها، هزينه انرژي فعاليت، وزن بدن و تغييرات گرلين آسيل دار پلاسما، 16 آزمودني داوطلب نسبتا چاق (28 < BMI) و 14 آزمودني نسبتاً لاغر (22 > BMI) به طور تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند: چاق با تمرين سبك (سن: 75/6±75/45 سال، kg/m250/0±21/29BMI=)، چاق با تمرين متوسط (سن: 12/4±12/47 سال، kg/m2 127/0±59/29BMI =)، لاغر با تمرين سبك (سن 65/4±38 سال، kg/m2 53/0±21/21BMI =) و لاغر با تمرين متوسط (سن: 53/2± سال125/38، kg/m2 377/0±49/21BMI=). مواد و روش‌ها: هر دو گروه چاق و لاغر با تمرين سبك، به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) 30 دقيقه دويدن با شدت50% و گروه‌هاي تمرين متوسط، همان تمرينات را با شدت60% از حداكثر ضربان قلب (MHR) انجام دادند. وزن بدن(در ابتداي جلسه) و مسافت پيموده شده در هر جلسه ثبت شد. در صبح روز اولين جلسه هفته اول، اولين جلسه هفته پنجم و همچنين صبح روز بعد از آخرين جلسه هفته هشتم، پرسشنامهVAS براي ارزيابي مقدار اشتها تكميل شد. بلافاصله خون‌گيري جهت سنجش گرلين آسيل دار انجام شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي ANOVA، اندازه‌گيري مكرر، تي جفتي و ضريب همبستگي پيرسون، استفاده شد. يافته‌ها‌: احساس گرسنگي و مقدار گرلين آسيل‌دار پلاسما در طول تحقيق در هر چهار گروه افزايش يافت، ولي وزن بدن و احساس سيري كاهش يافت(05/0P < ). مقدار تغييرات احساس گرسنگي و سيري در بين گروه‌ها در بين هفته چهارم تا هشتم، تفاوت معني‌داري داشت(05/0P < ). مسافت پيموده شده هر گروه در بين هفته چهارم تا هشتم، بيش از چهار هفته اول تمرين بود(05/0P < ). در هر دو 4 هفته اول و 4 هفته دوم تمرين، مسافت طي شده در گروه‌هاي لاغر، تفاوت معني‌داري با گروه‌هاي چاق داشت(05/0P < ). در بين هفته چهارم تا هشتم، هزينه انرژي فعاليت هر دو گروه لاغر، بيش از گروه‌هاي چاق بود(05/0P < ). تنها در گروه لاغر با تمرين سبك، بين تغييرات وزن با تغييرات گرسنگي در فاصله بين قبل از تمرين تا هفته هشتم و همچنين بين هزينه انرژي فعاليت هوازي با تغييرات گرلين آسيل‌دار در فاصله بين هفته چهارم تا هشتم، همبستگي معني‌داري مشاهده شد(05/0P < ). به علاوه، تنها در گروه لاغر با تمرين متوسط، بين مسافت طي شده و تغييرات گرلين آسيل‌دار در فاصله بين هفته چهارم و هشتم، همبستگي معني‌داري وجود داشت(05/0P < ). نتيجه گيري: به طور كلي، تصور نمي شود كه فقط شدت تمرين هوازي يا چاقي/ لاغري زنان، بر نوسان اشتها تاثيرگذار باشد. به دليل هزينه انرژي بيشتر تمرينات با شدت متوسط، شايد اين تمرينات براي كاهش وزن ترجيح داده شوند. با توجه به كمترين افزايش احساس گرسنگي در گروه لاغر با تمرين سبك، ممكن است در برنامه‌هاي افزايش وزن، تمرين با شدت متوسط، فوايد بيشتري داشته باشد. با اين حال، به دليل عدم اندازه‌گيري مقدار واقعي دريافت انرژي و كمبود شواهد مشابه، نياز به انجام تحقيقات طولي در اين زمينه همچنان باقي است. واژگان كليدي: شدت تمرين، اشتها، زنان چاق، زنان لاغر

Background and Objective: The objective of this study was to compare the effects of 8 weeks of aerobic exercise with low and intermediate intensity on appetite, body weight, exercise energy expenditure, and plasma ghrelin level in women. Materials and Methods: Sixteen relatively obese (BMI > 28) and 14 relatively thin (BMI < 22) volunteer female-subjects were divided randomly into four groups, including obese with low intensity exercise (age=45.75±6.75 years, BMI=29.21±0.50 kg/m2); obese with moderate intensity exercise (age=47.12±4.12 years, BMI= 29.59±0.127 kg/m2); thin with low intensity exercise (age = 8±4.65 years, BMI = 21.21±0.53 kg/m2); and thin with moderate intensity (age = 38.125±2.53 years, BMI= 21.49±0.377 kg/m2) exercise. Both the thin and obese groups with low intensity exercise ran 30 minutes per session (3 sessions/wk) for 8 weeks by 50% of the Maximum Heart Rate (MHR). The intermediate exercise counterparts did the same exercise by 60% of MHR. Body weight at the beginning of each session and the distance run were recorded in each session. The Visual Analog Scale-based appetite questionnaires were filled in the morning of the 1st session of the first and fifth weeks and also in the morning of the day after the final session of the 8th week of the training; in all cases blood samples were taken to measure plasma acylated ghrelin level. The statistical tests used for data analysis included one-way ANOVA, ANOVA for repeated measurements, pair t-test, and partial Pearson correlation at 0.05 significance level. Results: In all groups, feeling of hunger and plasma acylated ghrelin level increased, while body weight and satiety decreased (P < 0.05). There were significant differences in the magnitude of changes in hunger and satiety among the groups between the 4th and 8th weeks of exercise (P < 0.05). The distances run in each group between the 4th to 8th weeks were longer than those run in first 4-week of exercise (P < 0.05). The distances run by the thin groups in both the 1st and 2nd 4-week periods were longer than those run by the obese groups (P < 0.05). The data also showed that both the thin groups’ exercise energy expenditures were higher than those of the obese groups between the 4th and 8th weeks of the training (P < 0.05). A statistically significant correlation was observed only in the thin group with low-intensity exercise between the body weight changes and hunger changes by the end of the 8-week period and between the aerobic exercise energy expenditure and the acylated ghrelin level changes between the 4th and 8th weeks (P < 0.05). Moreover, there was a significant correlation between the distance run and changes in the plasma acylated ghrelin level between the 4th and 8th week of the training only in the thin group with moderate-intensity excercise (P < 0.05). Conclusion: It is unlikely that the aerobic exercise intensity or obesity/thinness would be the only effective factors on appetite in women. It seems moderate-intensity exercise would be preferential in weigh loss programs because of its higher energy expenditure. Additionally, it is expected that moderate-intensity exercise would give better results also in body weigh gain programs due to smaller increases in a feeling of hunger in thin individuals with low-intensity exercise. However, since true energy intake was not measured in this study (and considering lack of evidence in this area), longitudinal studies are needed to throw more light on the subject . Keywords: Exercise intensity, Appetite, Thin females, Obese females