بررسي شاخص هاي گفتمان وزارت محور در قرون ميانه ايران تاروي كار آمدن تيموريان

A Survey in the Indicators of Vizierate - Centered Discourse in the Middle Ages of Iran

هدف: هدف از اين مقاله بررسي جايگاه نهاد وزارت در طول تاريخ ايران دوره اسلامي و تعيين مولفه‌هاي شاخص‌گفتمان وزارت‌محور در قرون ميانه ايران تا روي كار آمدن تيموريان است. روش/رويكرد: اين مقاله با روش توصيفي - تحليلي تاريخي و بر پايه منابع كتابخانه‌اي به تبيين اين مسيله پرداخته است. يافته‌ها و نتايج: طبق يافته‌هاي به دست آمده جايگاه وزارت در طول تاريخ ايران اسلامي علي‌رغم فراز و نشيب‌هاي بسيار در عرصه سياسي، از منزلت ويژه‌‌اي برخوردار بوده است و در انديشه سياسي اسلام نيز به جايگاه نهاد وزارت و نقش وزير تاكيد شده است. اين مساله خود زمينه‌ساز ظهور گفتماني در منابع اسلامي شده كه مي‌توان آن را گفتمان وزارت‌محور ناميد كه مهم‌ترين مولفه‌هاي آن، خرد ملك‌داري و هنر نويسندگي است.

Purpose: This study examines the position of the government entity of “Vizierate” and analyzes the indicators of vizierate-centered discourse throughout the Islamic era of Iran’s history, specifically through Iran’s middle ages up to the rise of the Timurid dynasty. Methodology / Approach: This study has clarified the issue through historical descriptive method on the basis of library resources. Conclusions: According to the findings of this study, throughout the Islamic era of Iran’s history the entity of “vizierate”, in spite of the ups and downs in the political arena, has had a dominant position. Also, in Islamic political thought, the position of “vizierate” and the role of the “vizier” have always been highlighted. The issue has broken new ground on a discourse in Islamic resources which could be called “vizierate-centered discourse”. The most important factors of “vizierate-centered discourse” are “the wisdom of statecraft” and “the art of writing”.