الگوي ارزيابي آمادگي اجراي آموزش‌هاي مجازي (مطالعه موردي: ستاد شركت ملي پخش فراورده‌هاي نفتي ايران)

A pattern to evaluate readiness for implementation of virtual education (Case study: Staff of NIOPDC)

در راستاي تحقق بهره‌وري سازماني، آموزش كيفي و موثر كاركنان از اهميت بسزايي برخوردار است. بر اين اساس، پژوهش حاضر به بررسي الگوي ارزيابي اجراي آموزش‌هاي مجازي در ستاد شركت ملي پخش فراورده هاي نفتي ايران مي‌پردازد. سوال اساسي اين تحقيق عبارت است از اين كه ابعاد و مولفه‌هاي الگوي ارزيابي اجراي آموزش‌هاي مجازي در ستاد شركت ملي پخش فراورده‌هاي نفتي ايران كدام است؟ جامعه آماري اين پژوهش، ستاد شركت ملي پخش فراورده‌هاي نفتي ايران است. نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفيِ طبقه‌بندي شده تعيين شد. روش گردآوري داده‌ها پرسشنامه حضوري بوده و از روش تحقيق توصيفي- ميداني استفاد شده است. نتايج حاصله حاكي از پذيرش تمامي مولفه‌هاي الگو و وضعيت ضعيف و متوسط مولفه‌‌هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي، فني، حقوقي، اداري، و آموزشي و وضعيت نامطلوب مولفه راهبردي است. در پايان، بر اساس نتايج حاصله، پيشنهاداتي براي دست‌اندركاران حوزه آموزش در ستاد شركت ملي پخش فراورده‌هاي نفتي ايران ارايه شده است.

In order to meet organizational productivity, a qualitative and effective education for the employees seems critical. Based on this fact, this research investigates the pattern to evaluate readiness for executing virtual education on Staff of NIOPDC. The basic question or this research is that which are the dimensions and components of implementation of virtual education in NIOPDC? Statistical population of this research is the staff of NIOPDC. The classified randomized sampling method was used to determine the sample of this research. Data was gathered by questionnaires and a field-descriptive approach was used. The findings show acceptance of all pattern components, weak and medium states of economical, cultural, social, technical and legal, official, and educational components, and undesired situation of strategic component. In the end, based on the findings, some suggestions are given to the educational staff.