‏رويكردروايت‌شناختيدردومولفهسطوح‏رواييوكانوني‌شدگيبهروايتذكر‏بر‌دار‌كردنحسنكوزير

A Narratological Approach to the Study of Narration ‎and Focusing on ‎ Hasank vazir Story

روايت‌گري هنري است كه راوي داستاني را در زبان از منظر نگاه‌ها و صداهاي گوناگون نمايش ‏مي‌دهد. راوي مورخ، بيهقي، با تلفيق صدا و نگاه راويان مختلف حكايتي را با هنرمندي بي‌نظيري در ‏زبان داستاني تاريخي روايت مي‌كند و اوج تلفيق هم‌زمان سوالات ژنت در مورد چه كسي مي‌گويد و چه ‏كسي مي‌بيند را در داستان حسنك وزير خلق مي‌كند. در اين جستار به تحليل كانوني‌شدگي و سطوح ‏روايي در روايت‌شناسي در داستان حسنك وزير پرداخته مي‌شود و اين نتيجه حاصل مي‌شود كه در ‏روايت حسنك وزير، بيهقي با استفاده از كانوني‌شدگي توانسته است شعاع اطلاعات و گزارش داستاني و ‏تاريخي خود را افزايش دهد و در سطوح روايي حكايت حسنك وزير، چند صدايي بودن روايت مشخص ‏مي‌شود و صداي نقالي راويان متفاوت جهت به دار آويختن حسنك وزير، در داستان شنيده مي‌شود.‏

Narratology is an art where by the narrator depicts a story from different angles and voices Beihaghi, a historian and annalist, narrates a story artistically and meticulously through incorporation of different voices and different attitudes of narrators through the time. He creates the peak of this approach in the story of Hasanak vazir through in corporating the questions of Zhent on who tells and who sees. This article is concerned with the analysis of focusing and narration in naratology of Hasank vazir story. It comes to this conclusion that Beihaghi, in the story of Hasanak vazir, has been able to increase his own knowledge and his own narratological and historical report. Narratologically speaking Hasanak vazir indicates polyphonious aspect of the story and the voices of different narrators on hanging. Hasanak vazir are heard in the story.