موضوعات اقتصادي در ادبيات فارسي

Economics subject in Persian literature

اقتصاد علمي است كه در باره توليد ثروت و مصرف كالا و خدمات بحث مي كند. بسياري از موضوعات اقتصادي خرد و كلان به طور مستقيم و غير مستقيم (به وسيله تشبيه، استعاره، كنايه و ...) در ادبيات فارسي انعكاس يافته است. اهميت «مال» فايده و ضررهاي «توانگري»، اصول اخلاقي در كسب ثروت، سياست هاي مربوط به نگه داري و افزايش دارايي در حوزه فردي و اجتماعي، از جمله اين موضوعات هستند. اين مقوله ها به متون ادبي از ديدگاه نقد نوين جايگاه ويژه اي مي‌بخشد. در مقاله حاضر سعي شده است تا انواع مسايل اقتصادي يادشده، در محدوده برجسته ترين آثار ادبي منثور قرن پنجم تا هفتم هجري بررسي گردد. برخي از اين آثار به دليل ارزش محتوايي و برخي به دليل تجربه كشورداري نويسندگان و بينش اقتصادي آنها، اسناد معتبري هستند كه نگرش اقتصادي دوره مهمي از جامعه ديرين ايران را با نثري استوار و بليغ به نمايش مي گذارند.

Economic is the science of creation of wealth and consumption of goods and services. We can see microeconomic and macroeconomic discussions implicitly and explicitly in Persian literature property value advantages and disadvantages of "wealthiness", moral principles in attaining property, related policies to maintain and expand property in personal and social range and other factors are manifested in Persian literature. The above-mentioned subject gives an utmost importance to the Persian literary texts from a modern criticism. This study intends to evaluate the above-mentioned economical issues in the limits of the most prominent literary works from 5th to 7th centuries (hijra). Some of the works are valid documents either in terms of their content value, or the authorُs ruling era experiences which show economical approach of an ancient community in Iran with a powerful and strenuous prose.