بررسي صور خيال در مثنوي ‏ سبعه ابحر ساغر اصفهاني

A study of Imaginaries in Mathnariof the seven seas by saqar of Isfahan

ميرزا محمد ابراهيم ساغر اصفهاني (وفات 1302 هـ.ق) از شاعران فاضل و بنام عصر ناصر الدين ‏شاه و مظفرالدين شاه قاجار بوده است. ساغر صاحب تاليفات بسياري در مدح و مرثيه رسول اكرم(ص) ‏و ايمّه اطهار (ع) مي‌باشد كه در سرلوحه تاليفات او، سبعه‌ ابحر يا سبع‌المثاني چشم‌نوازي مي‌كند. ‏سبعه ‌‌ابحر، مثنوي ديني در شرح حال و بيان معجزات و كرامات پيامبر (ص) و دوازده معصوم (ع) ‏است. با توجّه به اين كه ساغر از شاعران دوره دوم بازگشت ادبي به شمار مي‌آيد، در اين مجموعه ‏كوشش شده است تا صور خيال در چهار چوب دانش بيان سنتي (تشبيه، استعاره، مجاز و كنايه) مورد ‏بررسي قرار گيرد؛ هر چندكه هدف و تصميم بر اين نيست كه ساغر اصفهاني را به عنوان شاعري ‏مبتكر معرفي نماييم. ‏

Mirza Mohammad Ibrahim saqar of Isfahan (deahh: 1302 A.H) is a well_ known poet contemporary to the age of Nasser – aldin shah and Muzaffar – aldin shah of Qajar dynasty. Saqar has a lot of works on the praise and elegy of the holy prophet and his house hold. Among his work, the seven seas or Sabe – ul – mathani is noticeable. The seven seas (sabe abhar) is a religious Mathnavi on the miracles and virtues of the holy prophent and the twelve Imams. Although sagar belongs to the second period of literature return. This article tries to study the imaginaries within the frame work of traditional rhetorics (simile, metaphor, metonymy, allusion) of course, it is not intended to introduce khaqani as an innovative poet here in.