شاهنامه و ديدگاه سه تن از شارحان

Shāhnāme According to Three Commentators

نوشتار حاضر تاملي است تحليلي و انتقادي بر بخش نخست از شروح دفتر سوم شاهنامه (داستان سياوش) در شرح‌هاي خالقي مطلق، كزازي و جويني. اين نوشتار مقايسه شرح ابياتي است از اين پژوهشگران و معرفي شيوه‌هاي شروح آنها و احياناً سهو و لغزش‌هايي كه در گزارش متن دچار شده‌اند. به بيان ديگر، كوشيده‌ايم نشان دهيم كه ماجراي تفسير و گزارش شاهنامه ماجرايي است پايان‌ناپذير و پيوسته گام‌هاي تازه‌اي براي رسيدن به فهم دقيق‌تر ابيات مبهم اين اثر گرانسنگ، برداشته مي‌شود. در ابيات انتخاب شده، سعي كرديم در مواردي كه تفسير سه شارح با يكديگر اختلاف فراوان دارد، با بهره‌گيري از تحليل و استناد، شرح و تفسير برتر، برگزيده و ارايه شود. در اين مختصر پاره اي از نقدهاي شروح معتبر شاهنامه، به لحاظ جامعيّت و مطرح بودن در محافل دانشگاهي، به ويژه شرح انديشمندانه و عالمانه استاد خالقي مطلق آمده‌است.

Sh?hn?me is the manifestation of Iranian’s national identity and benefits a significance as vast as Iran’s language and culture. This article is a critical and analytic study of the first part of the third Book of Sh?hn?me, i.e. The Story of Si?vosh, according to the three versions of Kh?leghi Motlagh, Kazz?zi, and Joveyni. The article through explaining the methods used in each version, and comparing the explanation of the verse, demonstrates that each version has committed certain errors. In other words, we have tried to prove that the very work of interpreting Sh?hn?me and explaining its verses, the same as interpreting the Ghazals of H?fiz, is a never-ending task. Meanwhile, some criticisms about the reliable expositions on Sh?hn?me, specifically the meticulous one belonging to Kh?leghi are presented