غني سازي ويتامين C در تاسماهي ايراني (Acipenser persicus) و تاثيرآن بر بازماني در استرس شوري

Vitamin C enrichment of the Persian sturgeon fish larvae (Acipenser persicus) and its effect on survival rate in salinity stress

در اين تحقيق، اثر آرتمياي غني شده با امولسيون حاوي مقادير مختلف ويتامين C بر ميزان تجمع اين ويتامين در ناپليوس آرتميا و لارو تاسماهي ايراني تغذيه شده با آرتميا و ميزان بازماني لارو ماهي تحت استرس شوري در 6 گروه مختلف تيمار غذايي (5 تيمار و يك شاهد) هر يك با 3 تكرار طي 15 روز دوره آزمايش مورد بررسي قرار گرفت. ناپليوس آرتميا تحت شرايط استاندارد تفريخ و سپس با امولسيون لستين و درصدهاي مختلف ويتامين C به شكل آسكوربيل پالميتات (10، 20 و 30 درصد) طي دو زمان 12 و 24 ساعت غني سازي شدند و طي مدت آزمايش مورد تغذيه لارو تاسماهي ايراني كه در تانك‌هايي با حجم آبگيري 25 ليتر و با وزن اوليه 3/4 ميلي‌گرم وزن خشك پرورش داده شده بودند، قرار گرفتند. در پايان دوره تعدادي از لارو ماهي‌هاي تيماري به مدت 72 ساعت در معرض شوري‌هاي 6، 12 و 18 گرم در ليتر كه با رقيق و غليظسازي آب درياي خزر بدست آمد، قرار گرفته و در ساعات 1، 2، 4، 8، 24، 36 و پايان دوره نسبت به شمارش مرگ و مير در آنها اقدام شد. نتايج آناليز ويتامين C در ناپليوس آرتميا و تاسماهي ايراني نشان داد كه ميزان تجمع ويتامين C در گروه‌هاي تيماري اختلاف معني‌داري با هم دارند (P < 0.05). نتايج آناليز ويتامين C با HPLC لارو تاسماهي ايراني نشان داد اين ماهي در محدوده زماني مورد مطالعه 15 روز و دامنه دماي 22-20 درجه سانتيگراد روزانه 2 ميكروگرم در گرم وزن خشك بدن اسيد اسكوربيك مي‌سازد. لاشه 69 ميلي‌گرم وزن خشك ماهي داراي 2/41 ميكروگرم به ازاي هر گرم وزن خشك بدن، ويتامين C دارد. حال آنكه بلافاصله در شروع‌ آزمايش اين ماهي 11 ميكروگرم بر گرم وزن خشك بدن ويتامين C داشته است. ناپليوس آرتميا به فاصله 24 ساعت بدون غني سازي افت محتوايي ويتامين C را نشان داد بطوريكه از 312 به حدود 294 ميكروگرم بر گرم وزن خشك كاهش داشت. روند افزايش محتوايي ويتامين C در ناپليوس آرتميا و لارو تاسماهي ايراني با روند افزايش درصد غني سازي ويتامين C در زمان 12 ساعت و 24 ساعت نوسان نشان داد بطوريكه از 10 تا 20 درصد غني‌سازي تجمع اين ويتامين در آرتميا و ماهي افزايش يافت و از 20 تا 30 درصد شاهد كمي كاهش در ميزان اين ويتامين در آرتميا و ماهي هستيم ولي روند افزايش محتوايي ويتامين C در هر دو موجود با افزايش زمان غني سازي، افزايش معني‌داري را نشان داد. مرگ و مير در لارو ماهي گروه شاهد طي شوري 6 گرم در ليتر از 36 ساعت در معرض قرارگيري شروع (بازماني 75 درصد) و تا 72 ساعت افزايش نشان داد (بازماني 25 درصد) در حالي كه در كليه لاروهاي تيماري بازماندگي حداقل 90 و حداكثر 100 درصد بدون اختلاف معنيدار آماري (P < 0.05) بدست آمد. بعنوان نتيجهگيري كلي افزودن ويتامين C به غذاي زنده لارو تاسماهي ايراني ميتواند در رهاسازي مستقيم آن به دريا مفيد باشد و در اين مسير از تلفات ناشي از رهاسازي در رودخانه‌ها جلوگيري نمود ضمن آنكه باعث افزايش زندهماني لارو گرديد.

In this study, the effect of vitamin C enrichment on its accumulation in Artemia nauplii and Persian sturgeon fish larvae and also survival rate of fish larvae when they exposed at salinity stress, were investigated. Artemia nauplii were hatched and enriched with different percentage of vitamin C (10, 20 and 30%) in form of Ascorbyl palmitate, emulsified in lecithin during 12 and 24h, overall 6 treatments each with 3 replications and were given to fish larvae, 250ind./25L tank with initial DW of 4.3mg for 15 experimental days. At the end of experiment, a numbers of fish larvae were selected randomly and exposed to different salinities (6, 12 and 18ppt) with using the Caspian Sea water, diluted with distilled water and concentrated with excess salt, for different hours (1, 2, 4, 8, 24, 36 up to 72h). Then, mortality percentages were computed. The vitamin C analysis of treatments with HPLC showed the accumulation it in Artemia nauplii and fish larvae were significantly compared with control groups (P < 0.05). The synthesis of vitamin C in fish larvae kept in 20-22?C water temperature during 15 experimental days was 2µg/g DW of fish. At the end of experiment, the fish carcass weight was 69mg DW contained 41.2µg vitamin C/g DW of fish while at the beginning, was 11µg vitamin C/g DW. Unenriched Artemia nauplii after 24h, faced with vitamin C downfall, decreased from 312 to 294µg/g DW of naupli but the final results showed the increasing trends of vitamin C content in treated Nauplii and fish larvae which had directly related with increasing in vitamin C percentages and enrichment period. The mortality was observed among the control fishes after 36h exposed to 6ppt salinity (survival rate 75%) and increased to 72h (survival rate 25%) while in all treatment the survival rate were 90 to 100% without any differences significantly even in 12ppt salinity (P > 0.05). We conducted that the possibility of releasing the enriched Persian sturgeon larvae with vitamin C to the Caspian Sea directly can reduced mortality of fishes more than those that released to rivers and also increase larvae survival rate.