بررسي وجه شبه در اشعار نيما يوشيج

The study of ground in the poetry of Nima Yushij

وجه شبه از آن جهت كه قدرت تخيل شاعر را نشان مي‌دهد يكي از مهم‌ترين اركان تشبيه بشمار مي‌آيد. در كتب بلاغت سنتي، وجه شبه را به صورت‌هايي مختلف دسته‌بندي كرده‌اند. مانند وجه شبه حسي و عقلي، وجه شبه حقيقي و خيالي، وجه شبه تمثيلي و غيرتمثيلي. اما در اين آثار نحوه ارتباط ميان وجه شبه خيالي و دو سوي اصلي تشبيه كمتر مورد توجه بوده است. نيما در بسياري از تشبيهات خود از وجه شبه‌هاي خيالي بهره برده است. در اين مقاله، نگارنده براساس جدول «گوتلي» رابطه اين ركن را با مشبه و مشبه به از ديدگاهي جديد مورد تحليل و بررسي قرار داده است. آن‌چه در وجه شبه‌هاي خيالي نيما برجسته است، استفاده از صورت‌هايي خيالي است كه مي‌تواند به مشبه يا مشبه به و يا به صورت هنري‌تر به هر دو ركن مذكور شخصيت بدهد.

Since ground shows the power of imagination in a poet, it is one of the most important elements of simile. In traditional books of rhetorics, ground has been divided into different categories such as sensitive and rational ground, real and imaginary ground, allegorical and non-allegorical ground. However in these works the relationship between the imaginary ground and the two sides of simile is less emphasized. In many of his similes, Nima has made use of imaginary ground. In this article attempt has been made to analyze the ground with tenor and vehicle based on the Goteli table and from a new standpoint. What is remarkable in Nima’s imaginary grounds is the employment of imageries which can not only personify tenor or vehicle but also can more artistically personify both these elements.