درك واقعيت فرهنگي متن در گذار از ترجمه

The Perception of Cultural Reality in Translation

در اين پژوهش سعي شده است با نگاهي نوين به جايگاه مترجم به عنوان واسطه بينافرهنگي و با تكيه بر نظريه انسانشناساني مانند ساپر و ورف ، به دريافت درستي از رابطه برهم بركنشي ميان زبان و فرهنگ دست يابيم، تا درك ما را از مفهوم واقعيت تحتتاثير قرار دهد. بنــــابراين ميتوان براي مترجمـــان در مقام واسطه فرهنگي، الگويي براي درك بهتر واقعيت، ترسيم كرد تا به كمك آن بتـوانند واقعيت فرهنگي متــن را به بهترين شكل در زبان مبدا درك كنند و با توليــد مفهومي نزديك به همان زبـان، در زباني ديــــــگر (زبان مقصد) بيافرينند. ترجمه، فرايندي است كه نياز به چندين مهارت دارد تا بتوان با آن به حاصلي نزديك به متن مبدا دست پيدا كرد. وجود تنها يك مهارت نزد مترجمان، آنها را از در نظر آوردن وجوه فرهنگي پنهان در متن دور كرده و رسيدن به ترجمهاي خوب را ناممكن ميكند. مهارتهاي موردنياز يك مترجم مجموعه عواملي هستند كه موجب در نظر آوردن واقعيتهاي فرهنگي متن، در فرايند ترجمه ميشوند. اين مقاله به تبيين نقش واسطهگر فرهنگي مترجم اشاره دارد و از ديدگاه نظريهپردازان حوزه ترجمه، روند رسيدن به اين مقام را مورد تحقيق قرار ميدهد.

This research has tried to define a new approach to translator’s role as intercultural mediator supported by the theories of Sapir and Whorf in anthropologies to find a right perception of interactional relation between language and cultural, which affects translator’s understanding of the reality. To achieve this, a Meta model was proposed that could help the mediator/translator to realize consciously the cultural reality hidden in the text in order to create a meaningful text, which is closer to the main concept of the source text.